Evelyn wykonała półobrót, po którym Jobu zwinęła się w naleśnik i wypierdziała szóstą symfonię Czajkowskiego h-moll. Otworzyło to portal do kolejnego multiświata, w którym zamajaczył przez moment Thanos, ale rozpłynął się w polu prawdopodobieństwa ścigając Henry Cavilla.
- Kocham zapach napalmu o poranku - zamruczał uwodzicielsko Jackie Chan.
- Co ty wiesz o zabijaniu! - Waymond pojawił się znikąd i wymierzył mu kopniaka w potylicę. Jackie nie spodziewał się tego, bo był tylko pijanym mistrzem.
- Wszystkie te chwile znikną w czasie, jak łzy w deszczu - powiedział wypuszczając gołębicę.
Wszystko i Nigdzie implodowało wszystkimi wariantami istnień i niebytów.
Nagle. Wiecznie. Gong Gong wstał i włożył sobie dildo w odbyt.
- Mój ssssskarb.
- Zrobię ci z d..y jesień średniowiecza - powiedziało dildo.
Rzeczywistość pękła.
Lord Vader, cały na biało, uronił łzę nad planami Parówki Śmierci.
- Widzę martwych ludzi - powiedział smutno.
- Nikt nie jest doskonały - Deirdre chciała go objąć, przytulić, ale uświadomiła sobie, że pogrąża się w autodestrukcji, cała unurzana w keczupie.
Evelyn zaplątała się w kolejnej fałdzie czasoprzestrzeni. Ip Man skorzystał z okazji i zaaplikował jej serię ciosów.
- Biegnij, Evelyn, Biegnij! - próbował ją ostrzec Waymond ale wszystko na darmo gdy jesteś kamieniem.
- Dopadnę cię, ślicznotko! Razem z twoim psem! - zaśmiał się triumfalnie - Jestem Panem Świata!
- Czy nikt nie pomylił cię nigdy z mężczyzną? - pojawiająca się nagle Kapitan Marvel wystrzeliła laserami w jego kierunku.
Evelyn, Waymond i Gong Gong wykorzystali ten moment słabości i wepchnęli ostatecznie w nicość tę emanację niegodziwości i chaosu.
- Ciemność, widzę ciemność - jęczało zło cichnąc w oddali. - I'll be back!
Wszechświat uratowany. Pokonali to. Pokonali siebie. I pojęli co jest naprawdę ważne.
Joy Wang miała łzy w oczach gdy obejmowała bliskich.
- Rodzina. Kamienie. Parówki. Zrozumienie.