WYŚNIONE MIŁOŚCI to już 2 film zaledie 21-letniego młodziutkiego Xaviera Dolana, który już rok temu zdołał oczarować świat swym niemal amatorskim bebiutem. Na debiutancki obraz dolana w kinach przyjedzie nam poczekać do zimy 2011 roku, ale już dziś warto wybrać się na WYŚNIONE MIŁOŚCI.

Obraz ten bowiem jest zwiastunem nardzin (chyba) wielkiego filmowego talentu z niezwykłym wyczuciem estetyki jak i umiejętnościami portretowania bohaterów w niezwykle intymnych sytuacjach.
Styl Dolana to połączenie wrażliwości Wong Kar-waia z pewną przenikliwością Jeana Luca Godarda i szczyptą ironii godną Woody Allena czy Noaha Baumbaha.

Od razu uprzedzam, że WYŚNIONE MIŁOŚCI wbrew (niektórym) nazbyt pochelbnym frecenzją nosza w sobie symptomy filmu młodzieńczego w którym forma nieco góruje nad treścią.
Jednak muszę dla sprawiedliwości dodać, że sama FORMA jest tutaj niezwykle pociągająca.
Nie jest to film idealny czy też szczególnie porywający, ale oglada się go z neimałym podziwem dla dobrej aktorskiej gry i chwilami interesujących ekspoerymentów formalnych.

Dolan chwilami się tu zwyczajnie bawi kinem, jego formą, a w związku z tym WYŚNIONE MIŁOSCI pełne są autotematycznych powtórzeń i scen, które czasami nei za wiele wnoszą do całej fabuły.
Całosć jest troszkę rozwleczona i mam wrażenie, że prezentowana tutaj historią spokojnie by starczyła na dłuższą filmową etiudę niż pełnowymmiarową kinową produkcje.

W WWYŚNIONYCH MIŁOSCIACH młody kanadyjczyk prezentuje nam historię uczuciowego trójkąta w który wmieszani są pewni dwudziestokilkulatkowie. Maria i Francis (zapewne przyjaciele od lat) nieopatrznie zakochują się w tym samym niezwykle pociągającym blondynie imieniem Nicolas.

Od tej chwili na Nicolasa patrzymy jako widzowie wyłącznie oczami dwojga zakochanych w nim bohaterów. O samym nicolasie też nie wiemy zbyt wiele. Jako widzowie nie mamy peeności czy ta enigmatyczna postać cynicznie gra na uczuciach i emocjach zakochanej w nim pary, czy też sama nie jest pewne swej seksualności i swych "miłosnych" zainteresowań.

Nie to jest jednak w tym filmie istotne. WYŚNIONE MIŁOŚCI to opowieść o samej istocie
miłosnego zauroczenie i związanym z nim emocjonalnym stanie. Dolan opowiada nam tu o uczuciach wyobrażonych i o tym jakei znaczenei dla nas samych ma PODMIOT NASZEJ MIŁOŚCI. Prawdziwy obraz podmiotu naszej miłości w chwili "zakochania" nie jest dla nas tak istotny jak nasze osobiste WYOBRAŻENIE podmiotu naszych uczuć, który często kompletnie ma się nijak do obrazu danej osoby w rzeczywistości.

WYŚNIONE MIŁOŚCI są więc opowieścią o wyobrażeniu, zakochaniu, niespełnieniu, przerwanych spojrzeniach i najbardziej intymnych doznaniach.

Xavier Dolan stara się uchwycić swoich bohaterów w sytuacjach najbardziej intymnych (masturbacja, rozmowy przed i po seksie z łózkowymi partnerami, szykowanie się na spotkania towarzystkie itp). Wszystko to czyni z dużym wyczuciem przez co mamy wrażenie, że obcujemy z autentycznymi ludźmi.

Bardzo ważne w filmie dolana są artystyczne środki ekspresji w postaci charakterystycznej muzyki, wyrażnie stylizowanych zdjęć i efektownych zwolnien obrazu.
WYŚNIONE MIŁOŚCI to takrze radosna celebracja współcześnie modnej estetyki retro i indie-rockowych modowych inspiracji.
Wszyystko to podane jest ze smakiem, a niekiedy ze sporą dawką dyskretnego humoru.

WYSNIONE MIŁOSCI to opwieść imntymnym życiu każdego z nas zatopiona w stylistyce indie i wypełniona po brzegi autentycznym emocjonalnym zaangażowaniem jej kreatora.

Ten film by nie był tak interesujący gdyby nie znakomite role Monii Chorki, Nielsa Schneidera i samego Xaviera Dolana.
Te ekranowe trio wytwarza wokół siebie niesamowitą aurę i ma się wrażenie, że niemal zlewa się z granymi przez siebie postaciami.

Jeśli lubicie filmowe eksperymenty przyprawione szczyptą niewymuszonego autentyzmu, dyskretnego humoru i formalnych eksperymentów to WYŚNIONE MIŁOSCI powinny się wam spodobać.
Xavier Dolan to twórca posiadający niezbyt często umiejętnosć frapującego podglądania swych boahterów w sytuacjach bardzo intymnych oraz chwialmi stylowej zabawy formą.