Realistyczny obraz. Nie pamiętam już kiedy widziałem polski film, który dałoby się oglądać bez zażenowania.
Fred zawiódł w chwili napaści. Za to pozostali nie stanęli na wysokości zadania już po wypadku. Najbardziej boli zachowanie, Violi. W końcu z założenia przynajmniej wiążąc się z kimś na całe życie Fred miał prawo chyba oczekiwać czegoś więcej. W scenie po powrocie ze szkoły jej maseczka św. Teresy opadła. Powinien ją pożegnać takimi słowami jakimi Franz Maurer przywitał rewizora z Moskwy.
Co do chwalenia Dziędziela to to już chyba weszło to do tradycji. W tym akurat obrazie na to sobie nie zapracował. Nie zasługuje aby jego rolę uwypuklać.
Oczywiście Więckiewicz zbiera zasłużone pochwały.
Polecam, chociaż wnioski do zbyt pokrzepiających nie należą.