Jak dla mnie - świetnie niedopowiedziany film o potrzebie spowiedzi. O potrzebie prawdy. Nie wyczuwam - choc kilka tropów jest (nie był stróżem brata swego) - aby to była historia uwspółcześniona Kaina i Abla. Ale z pewnością jest to współczesny dramat o tym, że nosimy maski (twardziela, faceta który wie najlepiej) i gdy dzieje się coś, że spod tej maski wypełza przerażony człowiek - to za nic na świecie nie chcemy tego pokazać. Nie chcemy pokazać swego człowieczeństwa, strachu, nawet tchórzostwa. Bo "w życiu trzeba być twardym". A gdyby się przyznał (co sugeruje choćby scena w kościele, gdzie jest wręcz wołany do konfesjonału) to być może ocaliłby siebie. Może brata? Może rodzinę? Zemsta z pewnością nie jest rozwiązaniem. Rozwiązaniem jest być może spowiedź. Pokuta być musi. Swietnie rozegrane detale (pudła jak cegły), doskonałe postacie (rodzice bohaterów, żona). I kreacje aktorskie, że trudno się przyczepić (kapitalnie pokazana przez Muskałę przemiana z kury w kobietę. A Więckiewicz... Nie idź człowieku do żadnego jury, do żadnego show - tylko graj, tak nam GRAJ!