Rzeczywiście chwyta za serce, to nawet nie do wiary.
Film zbierający obsadę jak z mojego prawie najgorszego koszmaru: Swank, Rockwell czy w mniejszej roli Juliette Lewis. Czyli ludzie na pewno bardzo utalentowani, ale w 4 na 5 produkcjach irytujący mnie swoją grą.
Do tego fabuła z rodzaju "życie jak kromka chleba" polana sosem "american dream, nie poddawaj się, a może się spełni". No i akcja dzieje się na amerykańskiej białej prowincji. Czy może być gorzej? Właśnie dlatego siadałem do niego raczej niechętnie.

Wbrew temu wszystkiemu bardzo mi się spodobało. Aktorzy dali radę, choć prawdą jest, że nie wykroczyli poza typowe dla siebie role. Strona techniczna realizacji audio-wideo to solidny, niewysilony standard fabryki snów. Fabuła choć wydaje się znajoma potrafi wciągnąć. Nie da się ukryć, że jest dość przewidywalna w niektórych elementach i oglądając ciężko być zaskoczonym, ale może "ten typ (kina) tak ma".

To co najciekawsze, to że w kilku scenach po prostu mocno mnie wzruszył, a w zaciekawieniu utrzymał cały czas. Dałem się porwać tej historii, uwierzyłem w szczerość siostry, w parszywy los jej brata, odczułem tragizm pewnych sytuacji które dotknęły nie tylko rodzeństwo. Być może miałem tylko taki "miękki dzień" ;) a może po prostu film jest mocno nasycony emocjami. W każdym razie nie wstydzę się przyznać że stary baran, a oko mi się zaszkliło.. ^_^
Dlatego ocena wysoka, nieco zawyżona, ale za wywołanie emocji u widza się należy.
8+/10