Wspaniała opowieść o nietuzinkowym człowieku,który po latach próbuje odkupić swoją winę, wiodąc pustelnicze, pełne pokory i oddane Bogu życie w klasztorze. Wody Morza Białego oddzielają jego Wyspę od duchownych na lądzie, którzy pochłonięci są drobnostkami i intrygami życia kościoła. Łungin stworzył surowy i prawie jednobarwny świat, w którym jedynym sensem życia jest wiara i całkowite oddanie się Bogu. Ukazanie magii bez zbędnego kiczu. Historia tak prawdziwa, ze wlewa w nas wiare i pokore, uswiadamia, jak mala i niewazna role odgrywaja przyziemne rzeczy do których jestesmy przywiazani.
Po seansie jeszcze kilka dni analizowałam ostre, czasami przydlugie (wozenie węgla na taczkach tam i z powrotem) sceny z filmu Ługina. Przejmujące uzdrowienia, egzorcyzmy, modlitwy o wybaczenie, a pozniej pokorne przygotowanie do smierci.
Film w swojej formie (nie fabule) zbliżony do "Whisky" Juana Pablo Reblla. Długie sceny powtarzanych czynnosci, powolny (choc w wyspie nieco szybszy) przebieg akcji i optymizm (choc z powodu różnych zdarzen), ktory przepełniał mnie po wyjsciu z kina.

Polecam!