Film uważam za dobry jak na swój gatunek. Musze przyznać, że spodziewałem się czegoś znacznie gorszego, tak więc byłem zaskoczony w pozytywnym sensie.

Po pierwsze film jest dobrze nakręcony, ujęcia kamery + muzyka trzymają cały czas w napięciu (odpowiednio rozłożonym). Po drugie aktorzy (bez porównania lepsi niż np. w Wrong Turn) potrafili udźwignąć swoje role (choć niezbyt skomlikowane trzeba przyznać). Szkoda tylko, że rewelacyjny Ted Levine miał tak mało do pokazania ze swego aktorskiego kunsztu. Niestety scenariusz nie pozwolił mu się wykazać. Po trzecie film nieco odbiegał od gatunkowych standardów - bohaterowie, którzy są na początku nieco kontrowersyjni (papierosy, trawka itp.) nie stają się przykładowymi ofiarami "kary za niepoprawność polityczną".

Zupełnie nie rozumiem zarzutów o nadmiar brutalności, czy wtórność. Remake klasycznego slashera, który był inspiracją dla wielu podobnych obrazów musi być siłą rzeczy wtórny, a zabijanie jest rzeczą brutalną i krwawą. "Wzgórza..." były wręcz oszczędne w ukazywaniu "flaków i mięsa".

Zabrakło mi jednak tego co moim zdaniem najlepsze w takim gatunku kina - CZARNEGO POCZUCIA HUMORU. We "Wzgórzach..." go po prostu nie ma. Film przez to staje się obrazem czysto umoralniającym, antywojennym/antynuklearnym. Żli są nieludzcy i odrażający, a bohaterowie reprezentujący młode pokolenie pokazują, że stać ich na poświęcenie i heroizm. To trochę za mało jak dla mnie.

Dla porównania kultowy Autostopowicz z Rutgerem Hauerem to film pełen ponurych żartów typu odcięty palec wrzucony do frytek, które zajada dobry bohater, dialogów które porażają złośliwą ironią prześladowcy, a jednoczesnie film stawia trudne pytania pokazując świat w bardzo niejednoznaczny sposób. "Wzgórza..." tego nie mają. Film Alexandra Aji krytykuje stare pokolenie i jego militarystyczne, zbrojeniowe zapędy jednocześnie pokazując, że aby przetrwać "nowi bohaterowie" muszą się nauczyś stosować te same metody i zasady. Dlatego dałem Wzgórzom ocenę 6/10.