z cyklu: radosne byty kumoterskie z przeszłości mej dawiennej wpadają z olśnieniami - o świecie, o planeto, o ludzkości pełzającej po niej - oto wreszcie jest!

z archiwów wygrzebany, czterdzieści (tysięcy) lat wyczekiwany, jak zwykle w towarzystwie swojej ulubionej używki zakorkowanej oraz żony, pijany, dowcipny, obowiązkowo opancerzony, zaimpregnowany, ale też odsłaniający się, wyznający miłość kiedy trzeba i tak jak umie najlepiej, czyli na własnych warunkach i we własnym stylu, w specyficznej odmianie happeningu właściwej tylko sobie (oraz, ewentualnie, wczesnym koncertom punkowym, które nadejdą po nim), a i na proroka momentami przez ekipę filmową kreowany - zwłaszcza w kontekście wypowiedzi i tytułowych wierszy na temat tonącęgo we własnych exkrementach gatunku ludzkiego, z przebitkami - ale przede wszystkim śmiejący się z bogami: budda chinaski tako rzecze jak orzekał zawsze i wszędzie w atmosferze intymności, szczerości, powagi i skupienia, na dole, we własnym salonie, na własnej kanapie, w kapciach, a może i bez kapci, ze swadą, z humorem, w samej tylko bieliźnie nieomal oraz po około czterdziestu opróżnionych do czysta butelkach czerwonego wina..

zabiera nas w podróż po własnym domostwie, pokazuje rarytaski (np. osławione zdjęcie pijanego hemingwaya), uchyla rąbka tajemnicy w warunkach rzuconego czaru pijackiego zdradzając sekrety szepczącej doń w samotni, otulanej dymem z bidi bądź fortepianowymi brahmsa - także bacha, beethovena, sibeliusa i mozarta, puszczanymi obowiązkowo z radia - maszyny do pisania..

i choć nie ma tu niczego, czego by zwani bukowsczycy (czyt. psychofani jednoosobowego podziemia literackiego w osobie henry'ego chinaskiego od których osobiście trzymam się z daleka) wprzódy nie zaznali, nie widzieli, nie słyszeli ni czytali - już to w There's Gonna Be a God Damn Riot Here, już to w The Last Straw czy One Tough Mother, we wspaniałych dokumentach taylora hackforda i barbeta schroedera, w wywiadach dla telewizji, głównie tej niemieckiej, itepe, itede, co roku wychodzi jedna xiążka w noir sur blanc, naprawdę sporo, sporo tego jest - to jeszcze raz sobie wszystko to przypomnieć w innej aranżacji, poukładać sobie w głowie, wspólnie pośmiać się z bogami nie zaszkodzi, przeciwnie, pomoże przetrwać i ostatecznie wzmocni.. może nie tak bardzo jak dziesięć lat wolnego.. jak dwadzieścia lat wolnego.. ale przynajmniej do końca smacznie nieprzespanej nocy..