Pewnie nie jesteś odosobniony w opisywanym wrażeniu. Zastanawiam się, czy filmy są bezmyślnie dystrybuowane czy niepotrzebnie kręcone. Już na etapie projektu można wiele wywnioskować i z pewnością projekty, które w Polsce ktoś decyduje się finansować za granicą trafiłyby do kosza. U nas pokutuje idiotyczne myślenie producentów, że widzowie polscy żądni są komedii romantycznych, lub powierzchownych dramatów, a jak scenariusz jest do niczego to albo zafundują znane twarze albo do fabuły dorzucą chwytliwy - kontrowersyjny wątek i ktoś na pewno się oszuka i na film przyjdzie do kina.
Tak oto wytworzyła się dychotomia kina polskiego, z jednej strony żałosne komedie z mordami (lżejsze słowo jest nie na miejscu) znanymi z seriali z drugiej pseudoartystyczny bełkot, którego twarzami są mi.in. Szumowska i Borcuch. Najsmutniejsze jest to, że na tym wszystkim najbardziej cierpi widz, który wciąż ma w pamięci lata kiedy polskie kino nie było synonimem obciachu, a współcześnie karmiony jest takimi pomyjami jak "Big love", "Sponsoring", "Galerianki", "Och, Karol 2"...