Po wypadku w fabryce Maciek Peksa trafia na dłużej do szpitala. Kiedy z niego wychodzi okazuje się, że stracił nie tylko wynajmowane mieszkanie, ale i ukochany stary samochód. W domu noclegowym poznaje Michała, bezdomnego starca. Razem odnajdują samochód Maćka na złomowisku i próbują go naprawić, aby pojechać w góry...

Maciek Peksa jest samotnym, opuszczonym przez przyjaciół i rodzinę chłopakiem. Nie ma nikogo i jak sam mówi, nikogo nie potrzebuje. Został wyrzucony z domu przez matkę alkoholiczkę, wynajmuje pokój i garaż od pewnej babci, która stale ściga go za niepłacenie czynszu w terminie. Pracuje w fabryce. Czasami bierze stamtąd części samochodowe do swojego starego, zepsutego malucha, którego dostał od ojca. Kiedy naprawi samochód ma zamiar go odwiedzić. Pewnego dnia chłopak ma wypadek w fabryce i cudem unika śmierci. Na dłużej trafia do szpitala, gdzie okazuje się, że ma problemy z chodzeniem. Jeszcze będąc w szpitalu, chce popełnić samobójstwo wyskakując z okna. Na szczęście nie dochodzi do tego... Wypisuje się na własne życzenie, pomimo,że nie jest do końca zdrowy. Kiedy wraca, okazuje się , że stracił wynajmowany pokój a ukochany maluch trafił na szmelc. Maciek próbuje przetrwać "zimując" w starej, zrujnowanej fabryce i śpiąc w samochodzie. Pewnej nocy znajdują go policjanci i zabierają do noclegowni dla bezdomnych. Maciek trafia do jednego pokoju ze starszym człowiekiem - Michałem Gardą. Początkowo odrzuca jego pomoc i nie chce nawiązywać ze staruszkiem kontaktu, jednak powolij, krok po kroku przekonuje się do niego. Razem zbierają i sprzedają złom, by mieć pieniądze na naprawę samochodu. Planują wspólnie pojechać w góry. Odkładają pieniądze na kupno nowego silnika, jednak ich plany biorą w łeb, ponieważ Garda, który jest alkoholikiem, wpada w ciąg. Kradnie wspólne pieniądze i kupuje za nie wódkę. Rozgoryczony Maciek porzuca plany wyjazdu. Pęka nić porozumienia, która łączyła młodego chłopaka ze starym człowiekiem. Jednak, kiedy Garda ma wylew i trafia do szpitala, jedyną osobą, która przejmuje się jego losem jest właśnie Maciek. Chłopak zaczyna pojmować, że samochód odgrywa w jego życiu zbyt dużą rolę, jest ważnejszy niż człowiek, pomimo, że to tylko blacha, tylko rdza. Maciek sprzedaje auto na złom, kupuje dwa bilety na pociąg w góry i postanawia wyjechać. Jednak w ostatniej chwili Garda rozmyśla się i mówi Maćkowi by jechał sam. Chłopak postawiony przed wyborem: przyjaźń, czy spełnienie marzeń o wyjeźdźie, odrzuca kuszącą perspektywę ucieczki, wybiera człowieka. W ostatniej scenie boharetowie wspinają się na chałdę, jedyne wzniesienie tej monotonnej równiny, odnajdując blisko siebie, to czego chcieli szukać gdzieś daleko.