Cytat z listy dialogowej/tłumaczenia:

"Jeden z najbardziej ciekawych motywów w science fiction to motyw machiny id, to obiekt, który posiada magiczne właściwości,
by materializować bezpośrednio przed nami, nadawać realność, naszym najbardziej skrytym snom, pragnieniom, a nawet poczuciu winy.
Temat ten ma bardzo długą tradycję w filmach science fiction, ale oczywiście filmem o machinie id jest "Solaris" Andrzeja Tarkowskiego.
"Solaris" to historia Kelvina, psychologa, który zostaje wysłany w rakiecie do stacji kosmicznej, stacjonującej wokół Solaris, niedawno odkrytej planecie. Donosi się o dziwnych rzeczach, mających miejsce na tej stacji. Wszyscy naukowcy tam przebywający wariują i wtedy Kelvin odkrywa to co się tam dzieje. Planeta posiada magiczną zdolność, aby bezpośrednio ucieleśniać twoje najgłębsze traumy, marzenia, lęki, pragnienia. Najbardziej skryte w twoim wnętrzu.
Bohater filmu znajduje pewnego poranka jego zmarłą żonę, która popełniła samobójstwo dawno temu. Więc nie tyle zostaje zrealizowane jego pragnienie, ale poczucie winy. Gdy bohater zostaje skonfrontowany z upiornym klonem, tak jakby to była jego zmarła żona, mimo że wygląda na to, że jest głęboko współczujący, zaangażowany duchowo, zamyślony i tak dalej, jego podstawowym problemem jest to, jak się jej pozbyć.
To, co sprawia że "Solaris" jest tak wzruszające to, że przedstawia nam tragiczną, subiektywną sytuację kobiety, jego żony, która obawia się tego, że nie posiada swojej wewnętrznej zawartości, by w pełni być sobą.

'-Ja nawet nie znam samej siebie. Kim jestem? Jak tylko zamknę oczy, nie mogę przywołać tego, jak wygląda moja twarz'.

Na przykład, posiada luki w swojej pamięci dlatego, gdyż wie tylko to, co wiedział o niej jej mąż.

'-Wiesz kim jesteś?
-Wszyscy ludzie wiedzą'.

Ona jest po prostu jego spełnionym snem. A jej prawdziwa miłość do niego wyraża się w jej desperackich próbach zniszczenia siebie,
połknięcia trucizny, czegokolwiek, by oczyścić z siebie przestrzeń, bo odgaduje, że on tego właśnie chce.

'-To przerażające, czyż nie?
-Nigdy nie przyzwyczaję się do tych nieustannych zmartwychwstań!'

Jest względnie łatwo pozbyć się rzeczywistej osoby.
Możesz opuścić jego lub ją, zabić go lub ją, cokolwiek.
Ale ducha, widmowej obecności, jest o wiele trudniej się pozbyć.
Przylepia się do ciebie, jak coś w rodzaju cienistej obecności.

'-Więc brzydzisz się mną?
-Nie.
-Kłamiesz!
-Przestań!
-Muszę wyglądać obrzydliwie!'

To, z czym mamy tutaj do czynienia, to najniższa męska mitologia.Ten pomysł, że kobieta nie istnieje na swój własny sposób.
Że kobieta jest jedynie urzeczywistnionym marzeniem mężczyzny albo nawet, tak radykalnie, jak twierdzi antyfeminizm, urzeczywistnieniem męskiego poczucia winy. Kobiety istnieją, ponieważ mężczyźni pragną stać się nieczyści. Jeśli mężczyzna oczyści swoje pragnienia, pozbędzie się swoich brudnych materialnych, fantazji, kobieta przestanie istnieć.
Na końcu tego filmu, mamy pewien rodzaj komunii świętej, jego pojednanie, ale nie ze swoją żoną, lecz ze swoim ojcem."

Dalej jest natomiast porównanie Tarkowskiego Solaris i Stalkera:

"Kontrast pomiędzy "Solaris" i "Stalkerem" jest jasny. W "Solaris", mamy machinę-id jako obiekt, który realizuje twoje koszmary, pragnienia, lęki, zanim o to poprosisz. W "Stalkerze" przeciwnie - strefa, gdzie twoje pragnienia, najgłębsze życzenia zostają zrealizowane pod warunkiem, że będziesz w stanie je sformułować. Czego, rzecz jasna, nigdy nie będziesz w stanie zrobić, co sprawia, że nikomu się nie udaje, gdy trafiają do centrum strefy".

Dzięki serdeczne.