Wiesz, mnie ten film nie przygnębił. Paradoksalnie po seansie poczułem przypływ nadziei na lepsze jutro, na to, że ze złą częścią świata można walczyć. Nie wiem czemu, zwykle nie trawię smutnych produkcji i źle na mnie działają, ot, paradoks.

ten film jest cudowny, tak prawdziwy, głęboki, budzi świadomość w tej dennej rzeczywistości ludzi-materialistów.

Ta materialistów. Mam rozumieć, że ty chodzisz w worku po kartoflach i mieszkasz w beczce bo się pieniędzmi nie przejmujesz?

nie przywiązuje wagi do tego w czym chodzę i gdzie mieszkam, do niczego nie przywiązuję wagi- życie na automacie ;P

Masz rację smutny, po obejrzeniu nie da się tak szybko zapomnieć. Przygnębiająca historia którą w filmie potęguje muzyka (idealnie stworzona do filmu i Adrien jak zwykle nie zawiódł).