Kenia chyba symbolizuje pierwotny stan ludzkości. Plus jakaś symbolika falliczna(dzidy)
Lot awionetką ma chyba symbolizować postęp techniczny. Cywilizację.
Giełda ma symbolizować chyba to, że w gruncie rzeczy nadal jesteśmy dzikusami, którymi gardzono przy okazji rozmów o farmie w Kenii. Zwłaszcza krach miał, jak sądzę, pokazać jak ludzie rzucają się na siebie, niczym dzikie bestie. Inna sprawa, że jakoś mdło to wyszło.
Samą Vitti poznajemy, w momencie, gdy rzuca kochanka. No i jak na mój gust, ten fakt ani ją grzeje, ani ziębi. Ani nie wygląda na szczęśliwą z tego powodu, ani nieszczęśliwą. Cóż, może to tylko taka mimika twarzy bohaterki. Poznaje Delona i też jakoś nie widać po niej czy zrobił na niej specjalne wrażenie. Po prostu snuje się po ekranie. Delon chociaż próbował ją pocałować. Nie wiem, czyja to wina. Oboje to dobrzy aktorzy. Lubie ich. Ale an tym filmie między nimi nie ma iskrzenia. Nie am magnetyzmu. Nie ma emocji. Nie am konfliktu. Nie wiadomo czemu łażą ze sobą.

Film ma walory edukacyjne. Przy okazji lotu samolotem oraz rozmowy o farmie w Kenii, aktorzy wypowiadają kwestie żywcem wyjęte z encyklopedii.

Gdy bohaterka odchodzi od kochanka, to widz wraz z nią pokonuje niemal cały dystans dzielący dom kochanka i jej mieszkanie. Na piechotę.
Gdy, wraz z bohaterką znajdziemy się w samolocie, to możemy być pewni, że reżyser pokaże nam jak lądujemy. Jak się wsiada do samolotu. Jak samolot startuje. Jak widać lecący samolot z ziemi. zachwycimy się też kluczem odrzutowców. Dowiemy się, że na lotnisku można posiedzieć przy piwku, pod parasolem i poobserwować samoloty, albo po prostu nic nie robić, tylko oddać się kontemplacji chwili. Smakować ją.
Podobnie jest z sekwencjami na giełdzie papierów wartościowych. Możemy dowiedzieć się po ile są akcje. Kto zyskał, kto stracił. To bardzo ważne ujęcia, dla rysów charakterologicznych postaci w filmie o miłości(?).
Jak sądzę, zaćmienie to ta fascynacja Delona i Vitti. Moim zdaniem najlepsza scena w filmie, to gdy ona wychodzi od Delona na ulicę. Poczułem powiew świeżości. Nareszcie zostawiła ten pusty, męczący związek z Delonem za sobą. Potem następuje pokaz architektury miasta. Ludzie na coś czekają, czytają gazety. Widz czeka an jakieś niezwykłe wydarzenie, a nie dzieje się nic. Codzienność. Zwyczajność. Jutro będzie to samo. Koniec zaćmienia.

Film męczący. Zawiera dłużyzny. Ale warto i trzeba zobaczyć. Bo to klasyka.