ostatni czarno-biały film Antonionioniego, zniewala siłą ukazania destruktywnej siły miłości, zmęczenia i pustki, pokazuje krach wspólczesnej cywilizacji, całkowite wyobcowanie jednostki. Wspaniały w formie i z niepowtarzalną muzyką fusco oraz mistrzowskim zakończeniem będącym klasyką kina. Dziś prawdiwych cyganów już nie ma ;