No tak... Nihilizm wg Hollywood.
Friedkin ma swoje lata, ale żaden inny hollywoodzki reżyser nie zapuszcza się tak ostro w mroki życia. Tarantino robi to z przymrużeniem oka, a to zupełnie co innego. Friedkin wali cię po głowie bez uprzedzenia i całkiem na serio. Miał sporo słabszych chwil, ale tym obrazem udanie nawiązuje do równie obleśnego Cruising.
Jednak nie każdemu bym ten obraz polecił. To jest bardzo specyficzny, friedkinowski klimacik. To nie jest bajka w pocztówkowych plenerach. Warto o tym pamiętać!

film bardzo dobry, jakos tylko nie moge zgodzic sie na takie plytkie przyrownanie do Tarantino, ktorego Fredkin moim zdaniem miazdzy jak prawdziwy stek hamburgera z macdonalda. ze niby dialogi nie sa mocna strona filmu? dialogi to jest ten film, ale o gustach sie nie dyskutuje.
co do McConaughey to jakos nie kojazy mi sie z romantycznymi komediami, ale z doskonala rola w "reign of fire" oraz U-571. a scena z kurczakiem to wcale nie jest najpepsza scena w filmie, jakby kto pytal.

Jetem troche oburzony za tak niska ocene tego filmu. Ten film nie jest nudny, ale wlasnie przykuwa. Czuje sie ze cos sie czai, podskórny mrok jakiś. Tak jak w filmie Egzorcysta. Joe, jego sposób mówienia, jakby przepowiada coś niepokojącego. Szczególnie w połączeniu z Dottie o lekko przesuniątym środku cięzkości rzeczywistości. Film zaskakuje (do sceny przy finalnym posiłku nie zauważyłem tego co zauważył Joe). Z filmu płynie nauka, uważaj co kupujesz, z kim przeprowadzasz tranzakcje, z kim podpisujesz umowę, kogo przepuszczasz przez próg. Połączenie z Tarrantino to tylko postać Joe, podobna do postaci Mr. Blonde (Michael Madsen). Ale nieugięta, wykalkulowana przemoc, upokarzanie jest dużo bardziej magnetyczna.
Jedyna zła strona tego filmu jest taka, że jest to kolejna historia o rodzinie totalnie upodlonej społecznie, przegranej, wpadającej przez pechowca i nieudacznika w głębsze bagno, nie zaprzestającej w dobrowolnym pogrążaniu się kolejnymi czynami.