skazane na piłkę,

herstorie prawdziwe.

zaczyna się dobrze, dobrze czyli herstorycznymi herstoriami heroicznymi, potem trochę grzęźnie.

dobrze kończy się tam, gdzie zaczynają się banały - że trener jest przewodnikiem, że piłka to sport drużynowy, i tak dalej, i tak dalej..

ja przepraszam, ale piłka to sport drużynowy, a trener jest przewodnikiem także w męskiej szatni.

mam pretensje, bo film jest pęknięty, niekonsekwentny: zrazu obiecuje unikalność, żeństwo - jako przeciwieństwo męstwa - po czym ucieka w slogany.

na moje, skoro już od pierwszych sekund wprowadza się ów antagonizm - żeńska piłka kontra męska piłka, dzyndzelki kontra zwisaki - należało tedy albo iść w to do końca albo w ogóle nie zaczynać.

zamiast kończyć na podobieństwach, wyraźniej jeszcze podakcentować różnice.

w ów czas byłby czad,
w ów czas byłoby super.

to była pierwsza pretensja, a teraz pretensja numer dwa:

lokowanie produktu karty wiadomojakiej subtelne jak kowadło zaiste,
dyskretne jak w Klanie.

do dwunastej minuty naliczyłem trzy zapłaty kartą, potem już przestałem.

mój genialny a pajęczy zmysł matematyczny wyliczył średnią - płatność kartą wiadomojaką co cztery minuty..

naprawdę?

a to same tylko zapłaty kartą z logiem zaledwie, pomijam: logo na laptopach, logo na bluzach, logo na telebimie.

toć nawet w Ajlawju koterskiego kartoników z hortexu nie było aż tyle!

dlaczego?

wszystko stanie się jasne, kiedy uświadomimy sobie pod jakim to a wszystko mówiącym kryptonimem ukrywa się drugi, za darmoszkę na platformie wiadomej udostępniony slogan reklamowy:

visa: na drodze rozwoju.

o żesz ty, orzeszku..

dobra, chcecie wojny, będzieci ją mieli.

ptysie zostały rzucone.

ja i wszystkie moje ziomice i ziomaki kontaktowaliśmy się już w tej sprawie z naszymi prawnikami.

prawnicy pochodzą z wadowic.

mamy reklamówki z kremówkami i zawijańce drożdżowe z dżemem, marmoladą i serem a dokładnie wymierzone w ciebie - i wiemy co z nimi zrobić!