To w sumie fajne, że kino katolickie rośnie w siłę, że co roku dostajemy kilka nowych filmów opowiadających o wierze i zachęcających do tego, że warto w Boga wierzyć. Jakby propagandowe to kino nie było, to je popieram, bo w zalewie filmów o przemocy równie dobrze może istnieć coś nie raz przesadnie pozytywnego.

Mianowicie jednak nie podoba mi się, że co raz szybciej robią te filmy, one odnoszą stosunkowy sukces, ale ich jakość techniczna się nie podnosi. Jak twój poprzedni film zarobił kilkadziesiąt milionów dolarów to można chyba poświęcić kilka na kupno nowej, przyzwoitej kamery (tutaj akurat do nowego filmu twórców "Bóg nie umarł" się przyczepiam). Co się z tą kasą dzieję?

Piszę jednak przy tym filmie o tym problemie, bo od strony technicznej "Zakazany Bóg" jest po prostu żenujący. Wzięli beznadziejną kamerkę, tylko statyw i jeszcze nawet ostrości im się nie chciało ustawiać, przez co połowa kadrów jest rozmyta, a druga połowa prześwietlona lub niedoświetlona. Masę traci ten film na tym, że tych 100 statystów twórcom nie chciało się znaleźć, że nie zaplanowali, jak kręcić ten film, że na kran czy stedicam im się nie chciało szarpnąć, przecież na tydzień wypożyczenie czegoś takiego nie jest drogie (relatywnie, dla pojedynczego człowieka jest).

Więc o co mi chodzi - u mnie na seansie była cała parafia, pełna sala, także zawsze jakiś tam hajs te filmy zarabiają i nie chcę, żeby to się stało trendem, że kręcimy film chrześcijański za milion dolarów, bo on na pewno te kilkanaście milionów zarobi, bo to czysty zysk, tylko skoro wiesz, że możesz przyciągnąć trochę publiki na film, to nakręćcie w końcu taki z budżetem film o Bogu, chociażby te 15 mln dolarów zainwestujcie, bo powoli to kina zalewa coraz większa liczba coraz słabszych filmów katolickich, a wolę żeby było na odwrót.