ZAMUROWANI Gillesa Pasqueta - Brennera to ambitna próba połączenie klimatycznego kina grozy z filmem psychologicznym.

Teoretycznie twórcy filmu mieli tu do dyspozycji wiele elementów, które mogły przesądzić o ostatecznym suckesie dzieła - nieżła powięść na której go oparto, specyficzna atmosfera oraz imponujący zestaw obsadowy.
Niestety brak wiary, umiejętności i dobrego scenariusza sprawiły, że ZAMUROWANI szybko tracą swój urok i przebrnięcie przez cały seans staje się męczarnią.

Film (oprócz kilku początkowych fragmentów) pozbawiony jest napięcia, suspensu i co gorsza psychologicznie interesujących i wiarygodnych boahterów.

Całosć ciągnie się niczym flaki z olejem i zanim dobrniemy do dramatycznego finału mamy już tych całym ZAMUROWANYCH dość. Czarę goryczy przelewa fakt, iż zakończenie tego obrazu też w sumie rozczarowuje i irytuje.

Nie poradzili też sobie aktorzy. Deborah Kara Unger i Mischa Barton są mało wiarygodne w swych rolach, a wygłaszane przez sioebie kwestie wypowiadają bez specjalnego zaangażowania.
Najlepiej wypadł tu młodziutki Cameron Bright, który z powierzonej mu roli starał się wyciągnąć tyle ile się da i już od kilku lat ten chłopak zapowiada się na znakomitego katora w przyszłości...byle by tylko unikał nic nie znaczących udziałów w takich produkcjach jak SAGA:ZMIERZCH.

ZAMUROWANI byli świetnym materiałem na wciągający i niejednoznaczny psychologiczny film grozy w stylu LŚNIENIA czy DZIECKA ROSEMARY. Niestety twrcy tu tylko ślizgają się po powierzchni, uciekają się do łatwych i sztampowych rozwiązań i co gorsza serwuja nam kilka nie do końca wiarygodnych psychologicznie scen i wątków.

ZAMUROWANI to filmowy kicz na który szkoda czasu.