Film kapitalny, o wrestlingu i jego środowisku, o przewrotności sławy i życia, pogoni za utraconym rock and rollem młodości, o zagubieniu w dziwnej jak mroźny poranek teraźniejszości. O życiu, błędach i pięknych momentach, których nie umiemy dostrzec. Aronofsky jest mistrzem klimatu, w Requiem hipnotyzował i szokował, tutaj podziwia, obserwuje, trochę jakby kręcił film przyrodniczy. Kamera za pleców bohatera gdy idzie przez kolejne zaplecze, wszystkie sceny jakby wyjęte z życia, kapitalna wprost scena spotkania legend z fanami, jak w Requiem idealna ścieżka dźwiękowa, a Mickeya Rourke to ja kocham, tylko jeszcze muszę sobie załatwić 9,5 tygodnia. Nie wiem tylko dlaczego miałem wystawioną dla tego filmu ocene 6, musiałem być tak wysoko, że nie widziałem nic w dole lub odwrotnie.