Powiedziałbym, że wizualnie "Ziemia drży" jest lepsza od niektórych, późniejszych filmów Viscontiego. Mimo technicznych ograniczeń świetnie wykorzystuje tu połączenie panoram z montażem wewnątrzkadrowym. Jednym ruchem kamery w lewo lub prawo i odpowiedniej głębi ostrości płynnie przechodzi ze zbliżeń na pełne plany i odwrotnie. W jednym ujęciu potrafi pokazać twarz przeciskającego się przez tłum chłopca jak i całą plażę wypełnioną rybakami czy przejść z widoku całego miasta na jeden dom z oknem w którym będzie pojawi się właściwa dla akcji postać. Zapewne wiele ułatwiło nagrywanie w plenerze. Szkoda, że fabuła jest dość prosta i jak na przedstawianą historię rozwleczona. Z biegiem lat mimo przekazu zestarzała się niż strona techniczna. Na dodatek opowiadający najważniejsze emocjonalnie wydarzenia narrator z offu. Jednak jak na 1948 rok to spore osiągnięcie.