Poszedłem na ten film naprawdę z dobrym nastawieniem, a wyszedłem z wrażeniem bardzo średnim... Początek intrygujący, potem wszystko się rozmywa, koniec ewentualnie jakoś wciąga, ale nie zauwazyłem tam nic, czego do tej pory by nie było... Dobre zdjęcia i muzyka, ale co z tego, kiedy główną siłą miał być scenariusz... Dzieciaki zagrały średnio, Gibson to już marka i wg mnie sprawdził się jak zawsze, a szkoda mi Phoenixa, który zdecydowanie przerysował swą postać - grał nachalnie, niemal jak w szkolnym przedstawieniu... Ufoludek niepotrafiący się wydostać z komórki, a chwile później szturmujący piwnicę jest godny podziwu w szybkości uczenia się, a tytułowe znaki nie służą tak naprawdę niczemu w filmie, poza wprowadzeniem tematu (jeśli się mylę, czekam na interpretację). I bardzo pretensjonalna psychologia filmu, dialogi są momentami mdłe i rażą nienaturalnością... Co do strachu - owszem - podskoczyłem kilka razy, przy końcu może nawet byłem podekscytowany, ale to nie wystarczy (łącznie ze wspomnianą muzyką i zdjęciami) do ocenienia filmu na plus...