Mam potwornie mieszane uczucia co do tego filmu. Z jednej strony zdaję sobie sprawę, że ten film jest po prostu kiepski. Trochę sztampowa fabuła, bez dobrego pomysłu [bo to, że UFOki boją się wody to chyba nie jest oznaka pozytywnej kreatywności]. Zostala nawet obalona aura tajemniczości rozcierająca się wokół nich [ufoków], tak świetnie stworzona na początku i utrzymana przez większą część filmu. To było naprawdę super! Gdy cała rodzinka się chowała w domu, można było poczuć się jak w klatce... Świetna robota. Ale później to już tragedia. Gdy pokazali tego ufoka to na początku mina mi zrzedła, aby po chwil pojawil się szeroki uśmiech. Cała magia zniknęła w ciągu jednej sekundy. Gniot.

Ale gigantyczną zaletą filmu jest to, że w większości [u mnie przynajmniej] spelnił się jako film strachu. Po raz pierwszy [poważnie!] od czasów dzieciństwa bałem się na filmie. Do momentu obejrzenia tego filmu zawsze mowiłem, że jedyny film na jakim się bałem to "Kritersy" :-), ale mialem wtedy ok 8 lat, więc nie wiem czy to się liczy. A tu proszę: na "Znakach" autentycznie serce waliło mi jak młot! Nie wiem, czy nie jest to zasługą sprzętu DD 5.1, na którym miałem przyjemność oglądać film, ale może to zdolności twórców. I chyba się nigdy nie dowiem. Tak czy inaczej, "Znaki" są drugim filmem, na jakim kiedykolwiek się bałem. I o to chodzi. 8/10.