nawiązujący nie tylko do tradycji judeochrześcijańskiej ale też m.inn. filozofii starożytnej (również heraklitejskiej) a nawet do archetypu jungowskiej matki przeczuwającej.Twórca / Bóg (sam bohater stwierdza, że jest przede wszystkim twórcą) nie kieruje sie w tworzeniu rozumem i nie działa z racjonalnych pobudek - tworzy pod wpływem chwili, natchnienia, emocji - "radosną twórczość" / poezję; jest dziecinnie naiwny, nieodpowiedzialny wobec swojego stworzenia (również ludzi czy Matki), które niby kocha ale raczej w sensie teoretycznym, "boskim", pojmującym miłość jako czystą ideę. Racjonalna jest tutaj (Boginii) Matka - to ona urządza dom, zajmuje się wszystkimi przyziemnymi sprawami i jest niechętna ludziom / intruzom bo przeczuwa związane z ich działalnością zagrożenie i nadchodząca katastrofę, która ją przeraża; to ona jest wrażliwa i ona naprawdę kocha. Kryształ być tutaj symbolem swoistych arche, logosu czy pierwotnej / naczelnej idei. Świat się spala a Stwórca beznamiętnie wyrywa kryształ z piersi konającej Matki by Swiat mógł odrodzić się na nowo - w nieco innym ale podobnym kształcie. Kim więc jest Twórca / Bóg - szalonym poetą, demiurgiem, narcyzem a może dla niego to jedynie forma rozrywki? Do tworzenia wymaga zmiany, przemiany, emocji, cierpienia, bólu, miłości, życia i śmierci, "zognienia świata"; żywi się miłością / uwielbieniem własnego stworzenia wobec niego.