Po obejrzeniu filmu i przeczytaniu większości recenzji stwierdzam, że jestem płytki jak kałuża. Przez myśl mi nawet nie przeszło to wszystko, co większość piszących tutaj tak trafnie wychwyciła.
Przez pierwszy kwadrans balansowałem gdzieś pomiędzy wstępem do horroru a początkiem thrillera psychologicznego. Następnie przez dobrą godzinę czułem się stopniowo wkręcany w spiralę jakiejś farsy (dosłownie, nie w przenośni), która jak to zwykle w tym gatunku bywa, zaczęła nabierać coraz większego rozpędu. W którymś momencie rozpęd wymknął się spod kontroli i nagle znalazłem się w środku jakiegoś surrealistycznego chaosu (przez chwilę poczułem klimat jakby z High-Rise) prowadzącego do odrażającego finału.
I tu naprawdę bardzo liczyłem na jakieś banalne zakończenie (wyjaśnienie) w rodzaju przebudzenia Jennifer w szpitalu psychiatrycznym czy szeroko otwartych oczu Javiera w kulminacji narkotycznej wizji twórcy. A tu nic z tego, przewijamy taśmę i zaczynamy od nowa...
Ogólnie skołowany (parę minut po seansie) postanowiłem poczytać co ludzie piszą o tym filmie i właśnie do mnie dotarło jak niewiele z niego zrozumiałem.
Tak czy inaczej coś w tym dziele musi być szczególnego, skoro to akurat je obejrzawszy stwierdziłem, że po raz pierwszy napiszę coś szerszej na Filmwebie.