Piotr przypadkiem spotyka dawnego kolegę ze szkoły. Ten wciąga go w świat przedstawicieli handlowych.

Malarz Adam Chmielowski porzuca sztukę, by oddać swoje życie Bogu i pracować na rzecz ubogich. W tym celu wstępuje do zakonu św. Franciszka, gdzie przyjmuje imię Albert.

Znany baletmistrz wraca do Polski, aby zatańczyć w koncercie dobroczynnym. Na skutek kontuzji jego partnerki, los splata go z byłą żoną.

Karol, chcąc poprawić sytuację materialną, otrzymuje intratną ofertę pracy i zostaje sekretarzem homoseksualnego milionera.

Trzy przyjaciółki zapraszają dawną znajomą do willi za miastem. Chcą odbyć nad nią sąd koleżeński za donos, który złożyła na jedną z nich przed laty.

Świeżo upieczony maturzysta zostaje członkiem gangu przemytników.

Bezrobotny anglista udziela korepetycji narzeczonej tajemniczego Amerykanina. Kiedy obcokrajowiec nagle znika, kobieta prosi nauczyciela o pomoc w jego odnalezieniu.

Po upadku muru berlińskiego polski reżyser próbuje wystawić w Niemczech sztukę, której realizację przerwał wybuch stanu wojennego.

Dziewczyna z prowincji marzy, aby zostać hollywoodzką aktorką.

Młodzi chłopcy, których łączy miłość do The Beatles, wkraczają w dorosłe życie.

Zaniedbywany przez rodziców Sławek przystaje do bandy chuliganów. Tajemniczy nowy sąsiad usiłuje wyciągnąć chłopca z nieodpowiedniego towarzystwa.

Nastoletni i niedojrzały Rysiek kradnie w domu bogacza ponad milion złotych. Wałęsając się z pieniędzmi po ulicach Warszawy, napotyka cwaniaczka Julka.

Grupa studentów politechniki przygotowuje nowatorski projekt teatralny.

Chociaż "Tańczący jastrząb" jest adaptacją powieści Juliana Kawalca, to stanowi też wariację na temat "Obywatela Kane'a" Orsona Wellesa, żelaznego klasyka, któremu Grzegorz Królikiewicz poświęcił obszerną analizę. Oba filmy opowiadają o wiodącej na manowce drodze do awansu społecznego, o frustracji, pożądaniu, megalomanii, a przede wszystkim – o utraconej niewinności. Oto pewien mężczyzna odcina się od wiejskiego środowiska i rozpoczyna biurową karierę w mieście. Nie znajduje jednak szczęścia, gorzknieje i potwornieje. Królikiewicz opowiada o tym w awangardowej, stawiającej opór i wymagającej formie. Operuje przede wszystkim sugestiami i metaforami. Nadaje postaciom i otaczającej ich rzeczywistości groteskowy rys, a kolejne epizody pokazuje z niekonwencjonalnych punktów widzenia: płonącego z emocji ucha lub chyboczącego się kabla od telefonu.

...Cała problematyka "Wiecznych pretensji" - wyjaśnia reżyser - sprowadza się do poszukiwania w zwykłej, szarej biografii uniwersalnych motywów ludzkiej egzystencji. W gruncie rzeczy można streścić moją ideę w następującym zdaniu : jest nią poszukiwanie zasady odpowiedzialności nie w instytucjach, które wymierzają karę lub przyznają nagrodę, ale w sobie ; a więc szukanie autonomii lub zniewolenia w ramach wyznaczonych przez nas samych. Stąd w fabule "Wiecznych pretensji" obowiązuje reguła izolacji, wyabstrahowania, odcięcia realistycznych akcesoriów i scenerii od uwikłań codzienności : stąd też owe pozornie błahe, banalne wydarzenia zyskują nadwartość, urastają do rangi symbolu, metafory...