Kazachstan był drugim, oprócz Syberii, miejscem zsyłki Polaków przez władze ZSRR. W filmie ukazane zostały realia egzystencji ludzi deportowanych w głąb Rosji: ciężka praca w kołchozach i walka o przetrwanie wśród kazachskich stepów oraz nadzieje na zmianę losu po zawarciu układu Sikorski - Majski. Realna szansa na wyzwolenie i powrót do kraju pojawiła się, przynajmniej dla niektórych, wraz z utworzeniem armii Andersa.

"Wybór Polski" to jeden z kilku filmów poświęconych tematyce politycznej, które zrealizowano na początku lat 90.. Rozwiązanie PZPR, konflikty wewnętrzne w Solidarności oraz wybory prezydenckie stały się najważniejszymi tematami politycznymi w kinie dokumentalnym tamtego czasu. Wybory stanowiły materię szczególnie ciekawą, bo zupełnie nową. W okresie PRL tego typu dokumenty z oczywistych powodów nie powstawały, ale przedstawiania wyborów w formule dokumentalnej miało długą tradycję w kinie amerykańskim (np. "Primary", prod. Robert Drew, 1960), do której Kędzierski i Piekutowski zdają się nawiązywać. W pierwszej części filmu wyraźnie eksponowana jest rywalizacja dwóch kandydatów z obozu postsolidarnościowego: Tadeusza Mazowieckiego i Lecha Wałęsy. Film otwierają archiwalne ujęcia z roku 1980, z okresu stanu wojennego, kolejnych fal protestów i Okrągłego Stołu. Obaj późniejsi konkurenci uczestniczą w strajkach wspierając się, trzymając pod rękę. W materiałach zarejestrowanych podczas konwencji wyborczych i spotkań z wyborcami wyraźnie zarysowuje się społeczny podział: inteligencja w większości wspiera Mazowieckiego, środowiska robotnicze Wałęsę. Do drugiej tury wyborów przechodzi jednak nie Mazowiecki, lecz Stanisław Tymiński i to on staje do walki o fotel prezydencki z byłym przywódcą Solidarności. Dokumentalistów ewidentnie fascynuje fenomen Tymińskiego i skala społecznego poparcia dla jego kandydatury. Towarzyszą mu z kamerą i za jej pomocą starają się owo zaskakujące zjawisko zdokumentować. Tematyka polityczno-społeczna była niemal stale obecna w indywidualnej twórczości obu autorów "Wyboru Polski". W roku 2000 zrealizują kolejny wspólny projekt "Dar wolności" – obraz pierwszych dziesięciu lat transformacji ustrojowej w Polsce.

Pełnometrażowy dokument o powstaniu Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Rolników Indywidualnych "Solidarność". W grudniu 1980 roku Komitet Strajkowy chłopów rozpoczął okupację Urzędu Miasta i Gminy w Ustrzykach Dolnych. Chłopi przeciwstawiają się pogardzie i marginalizacji przez władzę, zachowują poczucie godności i powołują się na ideę sojuszu robotniczo-chłopskiego. Symbole religijne i msza w sali konferencyjnej urzędu sąsiadują z symbolami Partii. Okupacja urzędu kończy się interwencją wojewody i uzbrojonej milicji. Chłopi przenoszą się do Rzeszowa, gdzie przybywa do nich z wizytą Lech Wałęsa. Z jego pomocą udaje im się ściągnąć na rozmowy Stanisława Cioska, ministra ds. związków zawodowych. Prof. Bronisław Geremek popiera stanowisko chłopów. Delegacja rządowa prowadzi rozmowy z działaczami wiejskimi, delegatami z całego kraju. W lutym 1981 roku dochodzi do podpisania porozumień rzeszowsko-ustrzyckich między przedstawicielami rządu PRL, a przedstawicielami solidarnościowych organizacji rolniczych, przy wsparciu NSZZ "Solidarność". W efekcie zarejestrowano NSZZ RI "Solidarność" w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie.