Wrażliwy portret Daniela Spoerri daje wgląd widzom nie tylko do warsztatu wszechstronnego artysty, ale także w jego dzieciństwo spędzone w Rumunii - gdzie jego ojciec stał się ofiarą żydowskiego pogromu. Jego życie naznaczone jest więc nieobecnością i zniknięciem. W swojej twórczości, rzeczy znalezione na pchlim targu, które kolekcjonuje tworząc artystyczne kompozycje, jak mówi - nigdy więcej nie znikają. W ten sposób udaje mu się uchwycić chwilę.

Wiedeń. Przy stole nad ciastkiem i kawą siedzą trzy stare damy. Na pierwszy rzut oka zwykłe rodzinne spotkanie wnosi w kwestii przeszłości strategię opowieści i milczenia. Wspomnienia oscylują wokół kontekstów społeczno-politycznych: czy zachowalibyśmy się inaczej, gdyby historia dwudziestego wieku potoczyła się innymi torami? Każda z krewnych reżyserki inaczej zapamiętała zdarzenia wojenne: jedna przeżyła Oświęcim, druga była socjalistką i pomagała w podziemiu, a trzecia zachowała się milcząco wobec brunatnej władzy, tak jak większość Austriaków.