Film dokumentalny prezentujący sylwetkę zmarłego w Rumunii internowanego ministra Józefa Becka. Opowiada o losie Becka na internowaniu, o kolejnych miejscach pobytu, fatalnych warunkach na wsi, gdzie spędził ostatnie lata życia wraz ze swoją drugą żoną Jadwiga i córką. W filmie występuje m.in. syn ministra, Andrzej Beck, który pokazuje ocalałe pamiątki po ojcu, mówi, w jaki sposób do niego dotarły oraz opowiada historię internowania ojca.
Kilka lat po filmie dokumentalnym "Tata, I love you", pokazującym początki adopcji pięciorga rodzeństwa z polskiego domu dziecka przez młode amerykańskie małżeństwo, Piotr Morawski i Ryszard Kaczyński wybierają się ponownie do rodziny adopcyjnej w St.Louis w stanie Missouri w Stanach Zjednoczonych. Towarzyszy im, jak wcześniej, kamera Andrzeja Adamczaka. "Dom nad Missisipi" to dalszy ciąg obserwacji, ale również w jakimś sensie krytyczny dokument interwencyjny, przedstawiający dramatyczny rozwój wydarzeń, a także pełen ciepła, zadumy, ogromnej siły obraz zmagań o tożsamość i wzajemność uczuć piątki rodzeństwa. Pełna pasji walka o godność, bycie razem, przeplatana jest wspomnieniami i tęsknotą za dzieciństwem, biologicznymi rodzicami, rodziną. Towarzyszy jej niepokój, żal, ale także nieśmiałe początki samodzielnego życia. Autorzy filmu wracają po latach do bohaterów swego dokumentu. Nad Missisipi losy dzieci potoczyły się niezwykle dramatycznie. Sylwek trafił do ośrodka dla trudnych dzieci, Oktawia do szpitala psychiatrycznego, dwójka najmłodszych – do domu dziecka. "Wiem, że pewnego dnia będziemy razem, połączymy się. Wierzę, że nadejdzie taki dzień, tylko nikt nie wie, kiedy to nastąpi." – wyznaje Oktawia w jednej z ostatnich scen filmu. Wstrząsające wyznanie, ale też pełne optymizmu, wiary i nadziei na przyszłość.
Bohaterem filmu jest Ludwik Starski - scenarzysta przed i powojennych filmów. Opowiadają o nim: syn - Allan Starski, Krzysztof Teodor Toeplitz oraz Edward Zajiček. Ich wspomnienia wzbogacone są licznymi fragmentami scen i piosenek z filmów Ludwika Starskiego, zrealizowanych w latach 1934-1977, miedzy innymi to: "Pieśniarz Warszawy", "Jadzia", "Piętro wyżej", "Zapomniana melodia", "Zakazane piosenki", "Skarb", "Przygoda na Mariensztacie", "Hallo Szpicbródka".
Film przedstawia losy sióstr Lilpop, córek znanego w okresie międzywojennym warszawskiego architekta (autor kamienicy Jabłkowskich). Cztery prowadzone równolegle wątki opowiadają o uczuciach będących motorem ich życia. Jest to więc historia nieudanego małżeństwa Anieli Lilpop z dyplomatą Witoldem Mieczysławskim, a także jej "jesiennego" związku z prezydentem rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie Edwardem Raczyńskim. Jest opowieść o pełnym poświęceń małżeństwie Haliny Lilpop ze światowej sławy dyrygentem Arturem Rodzińskim. Jest historia małżeństwa Felicji Lilpop z Kazimierzem Krancem, niezwykły obraz związku dwojga artystów (pianisty i malarki), którym los nie pozwolił na realizację ambicji, ale we wzajemnym uczuciu odnaleźli oni lek na przeciwności losu. Czwarty wątek dotyczy zakończonego samobójstwem życia najmłodszej z sióstr, Marii i jej, uważanego za mezalians, małżeństwa z przedwcześnie zmarłym pisarzem Zbigniewem Uniłowskim. Losy tych urodzonych na początku XX w. niezwykłych kobiet, ukazane są w związkach z innymi ludźmi. Film, opowiadając historie prywatne, przedstawia zarazem ważny fragment historii Polski. Pierwsza część przywołuje atmosferę życia przedwojennej polskiej inteligencji i kół artystycznych. Druga, obrazując życie bohaterek poza Polską w czasie II wojny światowej, oddaje atmosferę niecierpliwego oczekiwania końca wojny. Trzecia zaś traktuje o sprawach, jakimi żyła, pogodzona już z powojenną sytuacją, polska emigracja w Stanach Zjednoczonych i Anglii, a wraz z nią siostry Lilpop, które odnalazły powołanie w działalności, tak ważnych także dla życia kraju, organizacji polonijnych. Na Festiwalu Polskich Filmów w Los Angeles (2007) film otrzymał nagrodę główną dla najlepszego dokumentu.