Spokój w rodzinie Pateroków zostaje zburzony przez chorobę dziadka Gerarda.

Pełna archiwalnych smaczków historia wyklętego przez rodzinę arystokraty, żyjącego w burzliwych czasach człowieka o wielu twarzach i talentach. Kim tak naprawdę był August Zamoyski? Czerpiącym pełnymi garściami z życia miłośnikiem kobiecego piękna, sportowcem, rzeźbiarzem, obywatelem świata? Utkana z niezwykłych materiałów opowieść o jego życiu i twórczości spleciona jest ze współczesnym wątkiem, dokumentującym sprowadzenie prac Zamoyskiego do Polski. Umiejętnie wyeksponowane, są w filmie Marii Zmarz-Koczanowicz równie ważne jak fascynujący życiorys tego nietuzinkowego artysty.

Saga rodu Winnych stanowi wnikliwy portret polskiego społeczeństwa, zmieniającego się wraz z rozwojem polskiej państwowości. Kolejne pokolenia rodzą się, żyją i przemijają na tle wydarzeń historycznych XX wieku.

Nieinteresujący się polityką student malarstwa zostaje zatrzymany przez patrol milicji. Odnalezienie w jego mieszkaniu przechowywanej dla kolegi walizki z ulotkami skutkuje oskarżeniem o współpracę z opozycją.

W obliczu choroby jednego z rodziców, siostry postanawiają polepszyć relacje między sobą.

Policjantka z prowincjonalnej komendy prowadzi dochodzenie, które na zawsze zmieni jej świat.

Po śmierci żony znany muzyk wraca do rodzinnej wsi. Niebawem pod wpływem muzyki Mozarta jego krowa zaczyna dawać mleko o niezwykłych właściwościach.

Piotr jest lekarzem w szpitalu psychiatrycznym. Podczas jednego z dyżurów na oddział trafia jego syn.

Dokument przybliża losy uciekinierów z NRD, którzy zbiegli ze swojego kraju i przez Polskę chcą się dostać do Niemiec Zachodnich.

Piotr Nowak zostaje odcięty od renty matki i musi przetrwać miesiąc bez jej pieniędzy.

W 1981 r. Paweł Kędzierski nakręcił film „Dzień dziecka”, którego bohaterami byli dwaj bracia Kosowie: Łukasz i Mateusz. Mieli wówczas po 10 i 11 lat, dopiero wchodzili w życie, uważnie przyglądali się światu, ciekawi wszystkiego wokół. Dorastali w domu pełnym miłości i zrozumienia, ale też książek, pod okiem rodziców zawsze gotowych odpowiadać na ich pytania, służyć radą i pomocą. Ponieważ chłopcy mieszkali tuż obok teatru Baj, w którym pracowała ich matka, byli jego bywalcami. Uwielbiali przedstawienia, a wrażenia z teatralnej sali przenosili na grunt domowy, urządzając sobie własne teatrzyki. Już wtedy rysowały się wyraźnie ich odmienne osobowości. Łukasz chciał być reżyserem, miał pełno pomysłów inscenizacyjnych, twardo stąpał po ziemi, był dobrym organizatorem. Mateusz zadowalał się rolą aktora. Marzył, że kiedyś kupi bratu teatr na własność. Był naturą bardziej mistyczną, kontemplacyjną, wykazywał niemal filozoficzne spojrzenie na świat.  25 lat później Paweł Kędzierski postanowił wrócić do swoich bohaterów, zobaczyć, co wyrosło z dwóch małych chłopców, teraz już dorosłych i w pełni ukształtowanych. Obaj pozostali wierni swoim zainteresowaniom i predylekcjom. Łukasz został reżyserem teatralnym, znakomicie odnajduje się w tej pracy, ma poczucie radości i spełnienia. Tymczasem Mateusz ukończył jesziwę (szkołę talmudyczną) w Nowym Jorku i został rabinem. Chociaż los rzucił braci w różne miejsca, ich rodzice: Ninel Kameraz-Kos i Bohdan Kos nadal z radością i zrozumieniem obserwują poczynania synów. Cieszą się, że obaj odnaleźli swoje powołanie, że robią coś z pasją i przekonaniem, że to im daje szczęście. Całą czwórkę wciąż łączy silna więź rodzinna, a nie każdemu jest to w życiu dane.

Gustaw Herling-Grudziński opowiada o swoim życiu począwszy od dorastania na Kielecczyźnie, poprzez pobyt w lagrze, aż po los emigranta i starość w Neapolu.

Henryk Grynberg, Żyd ocalały z Zagłady, wraca po 50 latach do rodzinnej wioski, aby poznać losy brata i ojca.

Ksiądz Albinas Dumbliauksas opowiada o życiu przymusowych przesiedleńców, którzy zostali relegowani do Kazachstanu przez reżim komunistyczny.