Sophie zachodzi w ciążę i poznaje historie z młodości swojej matki – szczególnie o czasie, w którym była ona w ciąży.

Bosse mieszka z wujostwem, do którego trafił z domu dziecka. Wuj nie zwraca na niego uwagi - tylko gdy chłopiec dostanie złą ocenę w szkole, wuj każe mu przepisywać zeszyt. Ciotka tylko zrzędzi - wg niej chłopiec zawsze robi coś źle. Pewnego dnia, pod wieczór wysyła go po sucharki. Po drodze chłopiec mija kiosk z owocami pani Lundin. Ta prosi go o wysłanie kartki pocztowej i w zamian daje mu jabłko. Po drodze chłopiec spostrzega, że jabłko staje się złote, podobnie jak tekst napisany przez panią Lundin na kartce. Mio nie wie, co o tym myśleć. Siada na ławce i znajduje obok niej butelkę zatkaną patykiem - w środku coś się rusza... Okazuje sie, że to wielki dżin, który mówi Bosse, że naprawdę nazywa się Mio i jest synem króla Krainy Dalekiej. Zabiera tam chłopca. Mio poznaje swojego ojca, nowego przyjaciela Jum-Juma i - co dla niego najbardziej zaskakujące - dostaje konia - Miramisa. Pewnego dnia dowiaduje się, że w sąsiedniej krainie mieszka rycerz Kato, który porywa dzieici z Krainy Dalekiej i zamienia je w ptaki. Ptaki te krążą nad czarnym jeziorem u stóp zamku Kato. Mio wyrusza z Jum-Jumem, by pokonać wroga. Z pomocą przyjaciela udaje mu się to. Wszystkie dzieci moga wrócić do domu - do Krainy Dalekiej.