Masz rację Rzecki był znakomity - rzetelny i poczciwy. Przyjaciel jakiego każdy by chciał. Ilekroć go oglądam myślę, że różnorodność kreacji w jakich grał (znakomicie) stawia go w ścisłej czołówce powojennego kina...

Pamiętam że najpierw przeczytałam książkę i od razu pomyślałam, że ten właśnie aktor byłby idealny do tej roli. Byłam w szoku, kiedy zobaczyłam go w serialu w roli Rzeckiego!

U mnie sytuacja była dokładnie odwrotna. Najpierw obejrzałem serial, a potem przeczytałem książkę (rewelacyjna). Niemal za każdym razem gdy Rzecki snuł swoje opowieści miałem przed oczami twarz Bronisława Pawlika i nie mogłem się jej pozbyć. To niesamowite jak niektóre kreacje wybitnych aktorów zapadają głęboko w pamięć.

To właśnie odejmuje przyjemność czytania, nie wyobrażamy sobie bohatera tylko mamy go już na tacy podanego. U dzisiejszych młodych ludzi w ogóle nie istnieje coś takiego jak wyobrażnia. Wychowani na tv a ci młodsi na komputerach nie mają szans z tymi urodzonymi trochę wcześniej i wychowanymi na książkach.

Nie rozumiem dlaczego moja historia posłużyła Tobie za przykład. Nieskromnie uważam, że posiadam dosyć sporą wyobraźnie i to właśnie dzięki czytaniu ksiażek, które osobiscie stawiam wyżej niż "dziesiątą muzę". Moim zdaniem opisana przeze mnie sytuacja wcale nie musi odbierać przyjemności czytania. Ja zanim przeczytałem "Potop" widziałem film Hoffmana kilka razy, a książkę czytało się fantastycznie. Pozdrawiam.