Cesarz Wilhelm II

Został uhonorowany pruskimi odznaczeniami:
- 1869 r. - Orderem Orła Czarnego; Orderem Orła Czerwonego;
- 1889 r. - Orderem Pour le Mérite;
- 1914 r. - Krzyżem Żelaznym I kl.;
- 1916 r. - Krzyżem Wielkim Orderu Krzyża Żelaznego;

austro-węgierskimi odznaczeniami:
- 1872 r. - Orderem św. Stefana I kl.;
- 1914 r. - Orderem Marii Teresy;

włoskimi odznaczeniami:
- 1872 r. - Orderem Annuncjaty; Orderem śś. Maurycego i Łazarza I kl.;
- 1889 r. - Orderem Sabbudzkim Wojskowym I kl.

rosyjskimi odznaczeniami:
- 1872 r. - Orderem św. Andrzeja Apostoła; Orderem św. Aleksandra Newskiego; Orderem Orła Białego; Orderem św. Anny I kl.; Orderem św. Stanisława I kl.;

belgijskimi odznaczeniami:
- 1874 r. - Orderem Leopolda I kl. (cywilnym);
- 1884 r. - Orderem Leopolda I kl. (wojskowym);

hiszpańskimi odznaczeniami:
- 1875 r. - Orderem Złotego Runa;
- 1888 r. - Orderem Karola III I kl. z łańcuchem;

brytyjskimi odznaczeniami:
- 1876 r. - Orderem Podwiązki;
- 1888 r. - Orderem św. Jana Jerozolimskiego;
- 1899 r. - Orderem Królewskim Wiktoriańskim I kl.;
- 1902 r. - Łańcuchem Królewskim Wiktoriańskim I kl.;

odznaczeniami Wielkiego Księstwa Hesji:
- 1874 r. - Orderem Ludwika I kl.;
- 1884 r. - Orderem Lwa Złotego;

oraz w 1874 r. - Orderem Sokoła Białego I kl., Wielkiego Księstwa Saksonii-Weimar-Eisenach.

Ukończył prawo i nauki polityczne na Uniwersytecie w Bonn (Niemcy).

Miał młodszego brata Alberta Wilhelma Heinricha von Preußena.

Zmarł na zator tętnicy płucnej w Doorn (Holandia). Został pochowany na tamtejszym cmentarzu.

Od urodzenia był fizycznie upośledzony. Lewa ręka była niedorozwinięta – krótsza i chudsza od prawej, a dłoń przypominała dziecięcą.