Życie Sophii wywraca się do góry nogami, gdy poznaje Sylvaina. Ona pochodzi z zamożnej rodziny, podczas gdy on wywodzi się z rodziny pracowników fizycznych, co sprawia, że Sophia zaczyna kwestionować własne wartości, gdy się zakochuje.
W 1982 roku Wim Wenders poprosił 16 znanych reżyserów o komentarz na temat przyszłości kina, w wyniku czego powstał film „Pokój 666”. Teraz, 40 lat później, w Cannes, reżyserka Lubna Playoust zadaje nowemu pokoleniu filmowców to samo pytanie: „Czy kino jest językiem, który wkrótce zaginie, sztuką, która zmierza ku końcowi?”.
W ciągu trzech lat francuski fotograf i artysta JR stworzył wielkoformatowe dzieło sztuki w więzieniu o zaostrzonym rygorze w Kalifornii. Współpracował przy tym projekcie z mężczyznami osadzonymi w placówce. Wspólnie ukazali siłę sztuki jako narzędzia reintegracji, rehabilitacji i transformacji w brutalnym amerykańskim systemie karnym. Traktując osadzone w więzieniu osoby jak równych sobie, reżyser znany z oddawania w sztuce głosu osobom marginalizowanym i niewidocznym, nawiązał z nimi głęboki kontakt. Dzięki temu otworzyli się na nowe doświadczenia i pokazali głęboką przemianę, jaka w nich zaszła. JR świadomie kręcił film telefonem komórkowym, nadając materiałowi surową bezpośredniość i tym samym wydobywając na wierzch prawdę i szczere ludzkie emocje z historii osób, które w systemie karnym kryją się wyłącznie za numerami i statystykami.
Matt ma poważną pracę i poważny związek, natomiast Max postanawia wyjechać do Australii, by zacząć wszystko od nowa, zostawiając za sobą toksyczną relację z matką. Życie chłopaków zmieni jednak pocałunek, zaaranżowany na potrzeby szkolnego filmu koleżanki.