Urodziła się w zamożnej rodzinie pieczętującej się herbem Korwin. Do 11 rou życia mieszkała w Grodnie. Bardzo szybko zaczęła przejawiać talent artystyczny - pisała opowiadania i dużo czytała. W 1852 roku wyjechała do Warszawy na pensję gdzie poznała Marię Konopnicką - została jej przyjaciółką do końca życia. 21 stycznia 1858, w wieku niespełna 17 lat, wyszła za mąż za wybranego jej przez despotyczną matkę ziemianina z powiatu kobryńskiego, Piotra Orzeszkę i zamieszkała w jego majątku Ludwinowie. Małżeństwo zakończyło się unieważnieniem. W czasie powstania styczniowego działała na rzecz partyzantów oraz w służbie pomocniczej. Najprawdopodobniej w początkach czerwca 1863 w Ludwinowie przebywał przez około dwa tygodnie Romuald Traugutt, którego później, w lipcu, Orzeszkowa we własnej karecie odwoziła do granic Królestwa. W 1904 roku pośród kandydatów do Literackiej Nagrody Nobla pojawiło się nazwisko Elizy Orzeszkowej. Nagroda trafiła jednak w ręce Henryka Sienkiewicza. W roku 1910 po ciężkiej chorobie serca zmarła i została pochowana w Grodnie. Pogrzeb odbył się w słoneczny dzień 23 maja.