W 1987 roku otrzymała Medal Kongresu USA - Congressional Medal Of Arts
za szczególny wkład w rozwój sztuki.

Jej pierwsze małżeństwo zostało anulowane za radą jej agenta i oddanych przyjaciół. Przez długie lata nie przyznawała się do niego.

Wydała następujące albumy:
- 1950 r. - "Ella Sings Gershwin";
- 1954 r. - "Songs in a Mellow Mood", "Lullabies of Birdland";
- 1955 r. - "For Sentimental Reasons", "Miss Ella Fitzgerald & Mr Gordon Jenkins Invite You to Listen and Relax", "Sweet and Hot";
- 1956 r. - "Ella Fitzgerald Sings the Cole Porter Songbook", "Ella and Louis" (z Louisem Armstrongiem), "Ella Fitzgerald Sings the Rodgers & Hart Songbook";
- 1957 r. - "Ella and Louis Again" (z Louisem Armstrongiem), "Ella Fitzgerald Sings the Duke Ellington Songbook" (z Duke'em Ellingtonem), "Like Someone in Love", "Porgy and Bess" (z Louisem Armstrongiem);
- 1958 r. - "Ella Swings Lightly", "Ella Fitzgerald Sings the Irving Berlin Songbook";
- 1959 r. - "Get Happy!", "Ella Fitzgerald Sings Sweet Songs for Swingers", "Ella Fitzgerald Sings the George and Ira Gershwin Songbook";
- 1960 r. - "Ella Wishes You a Swinging Christmas", "Hello, Love", "Ella Fitzgerald Sings Songs from Let No Man Write My Epitaph";
- 1961 r. - "Ella Fitzgerald Sings the Harold Arlen Songbook", "Clap Hands, Here Comes Charlie!";
- 1962 r. - "Rhythm Is My Business", "Ella Swings Brightly with Nelson", "Ella Swings Gently with Nelson";
- 1963 r. - "Ella Sings Broadway", "Ella Fitzgerald Sings the Jerome Kern Songbook", "Ella and Basie!" (z Countem Basiem), "These Are the Blues";
- 1964 r. - "Hello, Dolly!", "Ella Fitzgerald Sing the Johnny Mercer Songbook";
- 1965 r. - "Ella at Duke's Place" (z Duke'em Ellingtonem);
- 1966 r. - "Whisper Not";
- 1967 r. - "Brighten the Corner", "Ella Fitzgerald's Christmas";
- 1968 r. - "30 by Ella", "Misty Blue";
- 1969 r. - "Ella";
- 1970 r. - "Things Ain't What They Used to Be (And You Better Believe It)";
- 1972 r. - "Ella Loves Cole";
- 1973 r. - "Take Love Easy" (z Joe Passem);
- 1975 r. - "Ella and Oscar" (z Oscarem Petersonem);
- 1976 r. - "Fitzgerald and Pass... Again" (z Joe Passem);
- 1978 r. - "Lady Time";
- 1979 r. - "Fine and Mellow", "A Classy Pair" (z Countem Basiem);
- 1981 r. - "Ella abraça Jobim";
- 1982 r. - "The Best Is Yet to Come";
- 1983 r. - "Speak Love" (z Joe Passem), "Nice Work If You Can Get It" (z André Previnem);
- 1986 r. - "Easy Living" (z Joe Passem);
- 1989 r. - "All That Jazz".

Kiedy Sam w filmie "Casablanca" miał być rolą kobiecą, była brana pod uwagę jako jej odtwórczyni. W ostatecznej wersji scenariusza postać ta jest mężczyzną, a rolę otrzymał Dooley Wilson.

W ostatnich latach życia piosenkarka zmagała się z cukrzycą. Z powodu choroby straciła wzrok, a w 1993 roku amputowano jej obydwie nogi.

Ella i jej drugi mąż adoptowali razem chłopca Raya Browna Jr. (ur. 13.10.1949). Był on biologicznym synem przyrodniej siostry Elli - Frances.

Występowała w telewizyjnych reklamach, m.in. elektronicznej firmy Memorex, restauracji fast food KFC oraz finansowego American Express.

Jest pochowana na Inglewood Park Cemetery, w Inglewood (stan Kalifornia, USA).

Zmarła na cukrzycę w Beverly Hills (Kalifornia, USA).

Miała zawał serca w sierpniu 1986 roku, a następnie 5 operacji wszczepienia by-passów.