Georges Bizet 

Francuski kompozytor. Urodził się 25 X 1838 r. w Paryżu. Jego ojciec był nauczycielem śpiewu a matka grała na fortepianie, stąd Georges od dziecka miał kontakt z muzyką na co dzień. W latach 1948-57 kształcił się w konserwatorium w Paryżu studiując  grę na fortepianie u A. F. Marmontela, organach u F. Benoista, a kompozycję u P.J. G. Zimmermanna, Ch. Gounoda i J. F. Halévy'ego. Podczas studiów zauważono jego nieprzeciętny talent pianistyczny przyznając mu dwukrotnie nagrody. Bizeta, jednak, bardziej od kariery wirtuoza kusiła perspektywa zostania kompozytorem. Jego wczesne kompozycje były doceniane. M. in. operetka „Le docteur miracle” nagrodzona I miejscem na konkursie ogłoszonym przez J. Offenbacha (1857), czy kantata „Clovis et Clotilde” nagrodzona Grand Prix de Rome (1857). Ta ostatnia nagroda zaowocowała przyznaniem mu stypendium na studia muzyczne we Włoszech. Lata 1858-60 spędził w Rzymie. Swoje zainteresowania twórcze skierował w stronę opery, ale powstałe dzieła nie zdobyły uznania publiczności. Znacznie lepiej przyjmowane były utwory symfoniczne. W 1869 zawarł związek małżeński z Genevieve Halevy, córką kompozytora i jego byłego profesora kompozycji. W 1870 r. w czasie wojny z Prusami został powołany do Gwardii Narodowej, w której służył dwa lata. Po opuszczeniu armii skomponował suitę orkiestrową „Arlezjanka”, która została wysoko oceniona przez krytykę i publiczność. Wkrótce po tym powstała opera „Carmen”. Paryską prapremierę, która odbyła się 3 III 1875 r. trudno uznać za sukces. Recenzje były nieprzychylne i publiczność mało entuzjastyczna. Równo trzy miesiące po tym wydarzeniu 3 VI 1875 r. kompozytor zmarł w Bougival niedaleko Paryża. Utwory Bizeta, w szczególności „Carmen” – dziś jedna z najczęściej grywanych oper – odniosły sukces, na jaki zasługują, dopiero po śmierci kompozytora.