W 1996 roku otrzymał doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu w Leuven oraz Ateneo de Manila University na Filipinach.

Urodził się 1 kwietnia 1930 roku, ale zmienił datę urodzin, uważając, że jego prawdziwa data (prima aprilis) nie będzie mu pomocna w jego politycznej karierze.

W latach 1982-1998 był kanclerzem Niemiec.

Pod koniec II wojny światowej został powołany do Wehrmachtu jako pomocnik, ale nie musiał już walczyć.

W 1956 roku ukończył studia w zakresie historii i nauk politycznych na Uniwersytecie w Heidelbergu (RFN, obecnie Niemcy).

W roku 1958 uzyskał tytuł doktora filozofii.

W roku 2001, w wieku 68 lat, jego żona Hannelore popełniła samobójstwo.

Był pierwszym powojennym przywódcą Niemiec, który wystąpił przed parlamentem izraelskim Knessetem w roku 1984.

W 2007 roku otrzymał Złoty Medal Jean Monnet Fundacji na rzecz Europy za zasługi dla jedności Europy.

Zmarł w Ludwigshafen am Rhein (Niemcy).

W 1989 Katolicki Uniwersytet Lubelski przyznał mu tytuł doktora honoris causa.

W roku 1984 otrzymał w Bonn "Honorową Odznakę Związku Wypędzonych".

12 listopada 2009 roku otrzymał Honorowe Obywatelstwo Gdańska.

W 1988 roku otrzymał Nagrodę Karola Wielkiego za wkład w przyjaźń francusko-niemiecką i rozwój Unii Europejskiej.

Został odznaczony Orderem Białego Lwa I Klasy (najwyższym odznaczeniem Republiki Czeskiej) w 1999 roku.

W roku 1998 otrzymał najwyższe polskie odznaczenie Order Orła Białego.

W 1998 roku został uhonorowany Wielkim Krzyżem Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec.

2 września 2005 roku otrzymał Honorowe Obywatelstwo Miasta Ludwigshafen.