Wala to młoda rozwiedziona kobieta. Jest matką kilkuletniego syna. Pracuje w fabryce wódki w rosyjskim Zygulyowsku, ale mieszka w jednym mieszkaniu z matką i 17 – letnim bratem. Mimo braku perspektyw Wala jest ambitna. Chce osiągnąć w życiu coś znacznie więcej niż oferuje jej prowincjonalny los. I to bez względu na cenę, jaką przyszłoby jej za to zapłacić. Marzy o wyjeździe do Moskwy i karierze aktorki. Uczęszcza na warsztaty aktorstwa, tańca i śpiewu, ale nikt wokół nie rozumie jej marzeń i aspiracji. Matka Wali utrzymuje się sama, ale odmawia przejęcia opieki nad wnukiem. W dodatku, po 30 latach, poznała w końcu miłość życia i ma nadzieję na jej spełnienie. Koledzy Wali również są wobec jej planów sceptyczni. Uważają je za dziwne i na wyrost wobec życia, od którego oczekuje więcej niż może dostać. Nie wierzą w talent Wali i zniechęcają ją do wyjazdu, strasząc, że w Moskwie skończy ona na ulicy. Wala się jednak nie poddaje. W końcu podejmuje odważną życiową decyzję. Bez względu na ryzyko zostawia syna z babcią i wybiera wyjazd po karierę. Matka Wali nie ma wyjścia. Jest zmuszona zrezygnować z miłości na rzecz opieki nad wnukiem.
Film dokumentalny Andrzeja Barańskiego z 2000 roku, przedstawiający sposób funkcjonowania jednego z symboli PRL-u oraz nowe życie tej idei. Portret zbiorowy pracowników uspołecznionego handlu.
Sylwester 1989. Minister Kawecki dzwoni do cinkciarza Jakubowskiego i poleca mu, by wyruszył z jego pieniędzmi na granicę. Po kilku godzinach Jakubowski przekazuje część gotówki celnikowi, który po północy ma otworzyć kantor. W tym czasie Tadeusz Sówka, prezes dużej państwowej firmy "Dorex", spotyka się ze swymi pracownikami na tradycyjnym przyjęciu sylwestrowym. W Toruniu Tekla Skarbek, świeżo upieczona absolwentka prawa, urządza dla swoich kolegów ze studiów pożegnalną prywatkę. Za parę dni wyjeżdża do Warszawy, gdzie ma podjąć swoją pierwszą pracę - prezes Sówka obiecał jej ojcu, że zatrudni ją w "Doreksie". Podczas noworocznego balu w Komitecie Centralnym minister Kawecki w rozmowie z partyjnym kolegą przyznaje się, że przeczuwa koniec starych porządków i radzi mu, by zabezpieczył swoją przyszłość. W Londynie Sówka spotyka się z prezesem Foreign Investment Bank. Chce bowiem przekształcić "Dorex" w spółkę akcyjną i proponuje sprzedaż części akcji londyńskiemu bankowi. Bob Simons, młody pracownik FIB, otrzymuje polecenie zajęcia się tą sprawą. Tekla zgłasza się do "Doreksu", ale Sówka wbrew obietnicy danej profesorowi Skarbkowi nie może jej zatrudnić. Zrozpaczona dziewczyna mimo wszystko postanawia zostać w Warszawie. Koleżanka radzi jej, by założyła nowoczesne biuro prawne. Tekla daje sie przekonać do tego pomysłu i wynajmuje na siedzibę swej firmy stary garaż. [www.filmpolski.pl]
Pod koniec września 1939 roku Andrzej Klonowicz próbuje się przedostać do okupowanego przez Sowietów Lwowa. Zostaje aresztowany na granicy, a następnie z wyrokiem za "szpiegostwo" umieszczony w gułagu.
Niezwykle nastrojowy film Bogdana Dziworskiego zabiera widzów do ośrodka dla niewidomych w Laskach. Próbujemy poznać rzeczywistość niewidzących dzieci – pełną dźwięków, zapachów i uważnie poznawanych kształtów. Ostrożnie, palcami sprawdzają m.in. fizjonomię żywych zwierząt, aby potem odtworzyć je z gliny. Pozornie proste czynności wykonywane przez podopiecznych zakładu, dzięki estetyce filmu, uzyskują głębszy, symboliczny wymiar.
Zwykłe rzeczy, takie jak rower czy aparat fotograficzny, mogą służyć do okrutnych czynności. Andrzej Barański przedstawia 3-częściową animację złożoną z cyklu rysunków.
Autentyczna historia trzech matematyków-kryptologów zatrudnionych przez polski wywiad do rozszyfrowywania kodu hitlerowskiej maszyny "Enigma". Ich dzieje przed i w czasie II wojny światowej dały interesujący obraz przedstawiający ciężką pracę polskiego wywiadu. Reżyser Roman Wionczek zgromadził wspaniały zespół aktorski. Emil Karewicz jak zwykle w roli negatywnej, choć oficera polskiego, ale zdrajcy. Janusz Zakrzeński i Andrzej Szczepkowski interesujący odtworzyli postacie dowódców grupy deszyfrującej. Stanisław Zaczyk jako angielski oficer, a August Kowalczyk w roli oficera francuskiego. Zazwyczaj sympatyczny Jan Machulski tu wcielił się w postać pułkownika niemieckiego. A w tle takie gwiazdy polskiego kina lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, jak Henryk Bista czy Stanisław Mikulski
Próba uchwycenia przemian społeczno - obyczajowych spowodowanych przeobrażeniami industrialnymi kraju - poprzez losy przedstawicieli dwóch generacj : ojców i synów. Film składa się z dwóch nowel : "Zwiastowanie" Lecha J.Majewskiego i "Dom" Krzysztofa Sowińskiego.
Cykl filmów sensacyjnych w znakomitej obsadzie. Wyrafinowane historie oszustów z różnych stron świata, trzymająca w napięciu akcja i niespodziewane zakończenia. W "Mistrz zawsze traci" oszustem jest skromny francuski aptekarz Renaud (Bronisław Pawlik), któremu udaje się "przekręcić" dwóch szachowych arcymistrzów. W "Jaguar 1936" akcja rozgrywa się w latach trzydziestych w Wiedniu. Cudzoziemiec Maximilian Taadjen (Wojciech Pszoniak) - kupując w salonie samochodowym luksusowego Jaguara, dopuszcza się niebagatelnego oszustwa opartego na ciekawym pomyśle. takiego zakończenia nikt się nie spodziewa! Akcja "Tajnego detektywa" rozgrywa się w Krakowie, tu w rolę oszusta wciela się atrakcyjna blondynka - pierwsza klientka jubilera Floriana Winiarskiego (Bronisław Pawlik). W kradzieży pięknego naszyjnika pomaga jej przystojny mężczyzna. Natomiast film "Ładny gips" przenosi widza na daleki kontynent do USA, tu do oszustwa, za namową dwójki młodych ludzi, zostaje nakłoniony taksówkarz O'Roney (Stanisław Igar). Ma on własne problemy z gangsterami i dla zdobycia pieniędzy posunie się nawet do popełnienia przestępstwa.
...Cała problematyka "Wiecznych pretensji" - wyjaśnia reżyser - sprowadza się do poszukiwania w zwykłej, szarej biografii uniwersalnych motywów ludzkiej egzystencji. W gruncie rzeczy można streścić moją ideę w następującym zdaniu : jest nią poszukiwanie zasady odpowiedzialności nie w instytucjach, które wymierzają karę lub przyznają nagrodę, ale w sobie ; a więc szukanie autonomii lub zniewolenia w ramach wyznaczonych przez nas samych. Stąd w fabule "Wiecznych pretensji" obowiązuje reguła izolacji, wyabstrahowania, odcięcia realistycznych akcesoriów i scenerii od uwikłań codzienności : stąd też owe pozornie błahe, banalne wydarzenia zyskują nadwartość, urastają do rangi symbolu, metafory...