Hernán Romero I

Hernan Romero urodził się w Callao, regionie metropolitarnym Limy 5 czerwca 1942, ale dzieciństwo spędził w dużym domu w dzielnicy Barranco. Studiował najpierw w Colegio La Recoleta, a następnie w Colegio Militar Leoncio Prado gdzie miał wielu przyjaciół jako dyrektor programów telewizyjnych Ricardo Mullera. Następnie na Katolickim Uniwersytecie studiował Prawo, Tam odnalazł swoje prawdziwe powołanie i artystyczny talent. Wraz z Ricardo Blume i innymi kolegami założył Teatro de la Universidad Catolica. Był żonaty z aktorką Marthą Figueroa, z którą miał córkę Patricie (ur. 1978). Od początku lat 90. tworzy szczęśliwy związek z aktorką Melena Eliasza, z którą ma córkę, Ximenę.

Debiutował w teatrze 14 grudnia 1961, na pierwszym montażu Teatru na Uniwersytecie Katolickim (TUC), który założył. Przez 17 lat należał do Asociación de Artistas Aficionados (A.A.A.). W telewizji wystąpił w 1965 roku gdzie, między innymi pracował przy "Simplemente María", "El Adorable Profesor Aldo", "La Inconquistable Viviana Hortiguera", "El Diario de Pablo Marcos", "Páginas de la Vida", "Matrimonios y "Algo Más", "El Hombre Que Debe Morir", "Nino", "Me Llaman Gorrión" y "Gabriela".

Pojawił się także w "Santa Rosa de Lima" (1967), "Locura de Amor" (1967), "Si No Fueras Tú" (1969) "El Maestro" (1969) "El Canillita" (1969), "Calígula" (1994), "Escándalo" (1997), "Cosas del Amor" (1998), "Luz María" (1998), "María Emilia: Querida" (1999), "Isabella" (1999), "Pobre Diabla" (2000), "Soledad" (2001), "Bésame Tonto" (2003), "Locas Pasiones" (2004) y "María de los Ángeles" (2005).

W teatrze pojawił się w "María Estuardo", "Ojos Bonitos, Cuadros Feos", "La Muerte de un Viajante", "Cristales Rotos", "La Noche de la Iguana", "La Ópera de Dos Centavos", "Las Cuatro Verdades". "El Sí de las Niñas", "El Farsante más Grande del Mundo", "La Mazorca", "La Noche de los Asesinos", "El Gran Teatro del Mundo", "Mañana te lo Diré", "El Matrimonio del Señor Mississipi", "Don Juan Tenorio", "La Comedia de las Equivocaciones", "Romeo y Julieta" y "La Fierecilla Domada".

Oprócz aktorstwa Romero był dyrektorem teatru i telewizji. Był także reżyserem i producentem filmów dokumentalnych i reklam. Wśród nagród otrzymał, Wyróżnienie Águila de América, CIRCE, Dekoracje z Uniwersytetu Garcilaso de la Vega, Wyróżnienie na Uniwersytecie w Limie i Wyróżnienie teatru z Uniwersytetu Katolickiego.

Pod koniec lat siedemdziesiątych pracował także w Kolumbii, Wenezueli i Meksyku, wracając z powrotem do Peru w połowie lat 80-tych.