Hiroshi Teshigahara

Jego ojciec, Sofu Teshigahara, był światowej sławy twórcą ikebany. Miał własną szkołę kompozycji kwiatowej nazwaną Sogetsu. Hiroshi studiował plastykę. Naukę na Narodowym Uniwersytecie Sztuk Pięknych i Muzyki na wydziale malarstwa olejnego zakończył w 1950 roku. Od 1953 roku kręcił dokumentalne filmy krótkometrażowe, część z nich w USA. Karierę w branży ułatwił mu majątek rodziny, pozwalający na pełną swobodę twórczą po założeniu niezależnej wytwórni Teshigahara Purodakushon. Pełnometrażowy debiut reżysera, "Pułapka", zapoczątkował współpracę z pisarzem dramatów współczesnych i psychologicznych, Kobo Abe oraz kompozytorem Toru Takemitsu.

Teshigahara od razu stał się czołowym reprezentantem japońskiej Nowej Fali. "Pułapka" zdobyła nagrodę NHK dla najlepszego młodego filmowca. Reżyser kręcił sporadycznie. Sławę na skalę światową przyniósł mu obraz "Kobieta z wydm", reprezentujący Japonię na MFF w Cannes roku 1964. Mimo, iż na potrzeby prezentacji Teshigahara musiał skrócić film ze 147 do 121 minut, intrygujące postmodernistyczne dzieło otrzymało nagrodę specjalną jury oraz nominację do Oscara. Przez resztę lat 60. współpracował z Abe przy ekranizacji jego nowych książek, "Twarz innego" i "Człowiek bez mapy". Obaj tworzyli nowe wizje i pomysły, odkrywając oryginalne, często szokujące motywy i środki przekazu. W międzyczasie Teshigahara kreował także instalacje artystyczne w konwencji ikebany.

W latach 70. powrócił do filmu dokumentalnego, angażując się w produkcje telewizyjne. Jego jedynym projektem kinowym dekady był "Żołnierze na lato". Dziesięć lat później Teshigahara został mistrzem (tzw. Iemoto) szkoły Sogetsu. Kręcił krótkometrażówki i filmy o istocie sztuk pięknych. Do konwencji jidai-geki (film historyczny) nawiązał w swoim przedostatnim dziele, "Rikyu". W 1992 roku premierę miał ostatni projekt filmowca, "Księżniczka Go". W 1996 roku został odznaczony Orderem Świętego Skarbu za wybitne osiągnięcia artystyczne. Składając hołd swojemu przyjacielowi, Takemitsu, nakręcił o nim krótką etiudę, która była prezentowana podczas pogrzebu muzyka.

Japoński reżyser, producent i operator, także krytyk. Z wykształcenia malarz(Instytut Sztuki w Tokio), w kilka lat po studiach wybrał twórczość filmową, dającą bogatsze możliwości wyrazu. Jako syn bardzo majętnego mistrza ikebany Sofu Teshigahara miał ułatwiony start i mógł sobie pozwolić na niezależność. Pierwszy film krótkometrażowy poświęcił sztuce; pratykę zdobywał asystując Fumio Kamei przy realizacji filmów dokumentalnych. Po czym nakręcił portret nowojorskiego mistrza boksu Jose Torresa. W 1961 założył własną wytwórnię i zadebiutował awangardowa "Pułapką". Kolejny dramat "Kobieta z wydm" postawił go w czołówce japońskich nowofalowców, z którymi nie wiązał się programowo. Okres świetności w latach 60 zakończył ostatnim dramatem "Człowiek bez mapy". W następnych dekadach zajął się sztuką ikebany i ceramiką, także pracami dla TV i dalszymi filmami o sztuce.