Dwaj bracia – Jerzy i Wojciech – przyjeżdżają na Mazury i podejmują pracę w gospodarstwie rybackim. Szybko orientują się, że ktoś wybiera węgorze z zastawianych przez rybaków sieci.

Uczeń warszawskiego liceum marzy o dołączeniu do piłkarskiej drużyny Legii, lecz nie może zagrać w meczu obserwowanym przez wysłannika klubu.

Adaptacja powieści Jerzego Stefana Stawińskiego pt. „13 dni z życia emeryta. Dziennik Adama Bzowskiego”. Książka będąca – zdaniem krytyki – „próbą stworzenia Piszczyka na emeryturze”, ukazuje modelowe losy polskiego inteligenta (urodzonego zresztą grubo przed wojną) i jego przodków. Dzieje tych ostatnich poprzez ruch endecki i legiony Piłsudskiego sięgają aż do powstania styczniowego. Retrospekcje mieszają się u Stawińskiego z teraźniejszością, czyli z grudniem 1979 roku, a dokładniej ze świętami Bożego Narodzenia. W serialu jest podobnie. Każdy z odcinków ukazuje jeden dzień z życia Bzowskiego – niegdyś cenionego planisty, teraz emeryta. Emerytura, jak wiadomo, sprzyja życiowym podsumowaniom; rachunkom sumienia; refleksjom, na które nie było czasu wcześniej. Także pan Adam zaczyna dostrzegać, że na świecie istnieje nie tylko praca, pogoń za karierą i dobrami materialnymi, lecz także rodzina obdarzona nieraz niezwykłą i barwną historią, czekającą na odkrycie i przypomnienie. Obserwuje życie z większym dystansem, z niepokojem przygląda się bliskim, goniącym za pieniędzmi i płacącym za to bardzo wysoką cenę. Częściej uczestniczy też w codziennej mitrędze, kolejkowych przepychankach i sprzeczkach. Dowiaduje się wielu ciekawych rzeczy o ludziach, których wydaje się znał całe lata. Wpada mu np. w ręce pamiętnik sąsiada – Żyda, zawierający m.in. dramatyczną relację o ucieczce mężczyzny wraz pięcioletnią córeczką z warszawskiego getta. Z „Pięcioma dniami z życia emeryta” wiąże się też ciekawostka czysto technicznej natury. Otóż miniserial Dziewońskiego jest pierwszą polską produkcją, zrealizowaną metodą elektronicznego zapisu obrazu. Polega ona na tym, że rejestracja odbywa się wprost na taśmę magnetyczną, bez pośrednictwa taśmy filmowej.

Warszawa, schyłek XIX wieku. Emma Latter, przełożona pensji, walczy z kłopotami finansowymi. Rodzice uczennic wciąż zalegają z opłatami. Pani Latter ma na utrzymaniu dwoje dorosłych dzieci. Syn Kazimierz bierze od niej duże sumy i spędza czas na hulankach. Nadzieje matki zawodzi córka Helena, gdyż nie udaje jej się zostać żoną milionera Solskiego. Kłopoty z dziećmi sprawiają, że Emma Latter traci swój autorytet, a na pensję wkrada się chaos. Dama klasowa Joanna wraca z miasta późną nocą, a plotki głoszą, że spędza czas w towarzystwie syna przełożonej. Klara Howard podburza dziewczęta przeciwko matematykowi Dębickiemu, gdyż jest on wrogiem emancypacji. Panna Klara darzy uczuciem studenta Kotowskiego, który redaguje jej postępowe artykuły. Kotowski wyraźnie sympatyzuje z uczennicą Manią Lewicką. Odnalezione zostają jego listy do Mani. Zaniepokojony wuj dziewczynki przybywa do Warszawy. Wuj Lewicki od lat kocha się w pani Latter i korzysta z okazji, aby poprosić ją o rękę. Przełożona nie udziela mu wyraźnej odpowiedzi. Wkrótce potem dowiaduje się, że Kazimierz fałszował jej podpisy na wekslach i przeżywa załamanie nerwowe. Nagle wyjeżdża z Warszawy. Tylko młodziutka nauczycielka Madzia Brzeska zna cel jej podróży - majątek Lewickiego. Na ostatnim etapie podróży pani Latter czeka na przewoźnika spacerując brzegiem rzeki. Rozstrojona ostatnimi wydarzeniami, potyka się i wpada do wody. Tymczasem Madzia Brzeska i Lewicki jadą jej na spotkanie.

Kazimierz zataja przed ciężko chorym hrabią zmiany wprowadzone przez reformę rolną.

Bohaterowie tego serialu to młodzi ludzie, którzy osiągnęli pierwszy stopień dojrzałości . Właśnie zdali egzamin maturalny. Jednak dopiero teraz przyjdzie im się zmierzyć z dorosłym życiem. Trójkę bohaterów poznajemy na szpitalnych korytarzach. Sarna trafiła tam za sprawą namów matki, która wymarzyła dla córki karierę medyczną. Iza, po nieudanej próbie samobójczej trafia na ostry dyżur. Natomiast Paweł, jest częstym gościem sali, na której leży Iza. Przed nimi wspólna droga w dorosłość. Wakacyjne przeżycia i praca w szpitalu odmieniły maturzystów. Sarna odnajduje w Pawle pokrewną duszę. Uczuciowa niefrasobliwość Pawła przekształca się w "dorosłą" i odwzajemnioną miłość do Sarny. Natomiast Iwona, dzięki znajomości z ciężko chorym młodym pilotem szybowcowym, na nowo odkrywa uroki życia.

Młody Kuriata obejmuje stanowisko sekretarza Komitetu Miejskiego w Grodowie, gdzie przez wiele lat rządziła skorumpowana klika. Kuriata zaczyna wprowadzać ludzi kompetentnych na funkcje kierownicze, co zostaje przyjęte z entuzjazmem przez robotników chcących zmian na lepsze. Poprzednia ekipa usiłuje stwarzać pozory skorumpowania sekretarza, podsuwając mu mieszkanie, powodując przyjęcie żony Kuriaty na miejsce zasłużonej dyrektorki szkoły, obciążając go odpowiedzialnością za zawinioną przez nich śmierć na budowie. Kuriata początkowo nie widzi możliwości wygrania z kliką, kieruje jednak sprawę do prokuratora. Na skutek pisanych do władz donosów przyjeżdża kontrola partyjna, by sprawdzić działalność młodego sekretarza. Ten, świadom swych błędów, odwołuje się na mityngu do aktywu robotniczego.

Inżynier Stefan Karwowski wplątuje się w romans z popularną piosenkarką.

Robotnicy buntują się przeciwko wysokim normom produkcyjnym i domagają się zmiany zwierzchnika. Kolejni dyrektorzy próbują zarządzać zakładem.

Właściciel tartaku otrzymuje od niemieckiego porucznika zlecenie na wykonanie czterdziestu szubienic.

Kierowcy bazy transportowej PKS jeżdżą po kraju, angażując się w problemy spotykanych ludzi.

W obliczu II wojny światowej młodzi chłopcy dołączają do polskiego ruchu oporu.

Dzielny młody rycerz, Zbyszko z Bogdańca, ze wszystkich sił zwalcza Krzyżaków, którzy wyrządzili wiele zła jego bliskim.

Doświadczony maszynista zostaje zwolniony ze stanowiska pod zarzutem rzekomego sabotażu nowych metod pracy.