Biografia
Aktor, reżyser, satyryk. Karierę zaczynał w Teatrze Młodego Widza we Wrocławiu (1949-50), następnie pracował w teatrach warszawskich. Był jednym z animatorów słynnych kabaretów "Koń" (1958-59) i "Owca" (1966-68). Współpracował z radiem i telewizją, gdzie był autorem i wykonawcą licznych audycji rozrywkowych, m.in. trójkowego "Ilustrowanego Magazynu Rozrywkowego" i kabaretu "Decybel". Zmarł 17 lipca 1987 roku w Warszawie.
Urodził się 15 marca 1930 roku - tak przynajmniej podają oficjalne źródła. Naprawdę jednak urodzł się w październiku lub listopadzie (był astrologicznym Skorpionem) a data urodzin została zmieniona w czasie Drugiej Wojny Światowej. Absolwent Warszawskiej Szkoły Teatralnej. Był aktorem, reżyserem, artystą estradowym, autorem satyrycznym a przede wszystkim - wielką postacią polskiego kabaretu lat 60-tych i 70-tych. Twórca dwóch kabaretów estradowych - Konia i Owcy, kabaretów o charakterze przełomowym dla ówczesnej rozrywki.
Koń duchem wywodził się z październikowego przełomu 1956 roku. Był serią mikroscenek, zbitek pantomimiczno-tekstowo-muzycznych, rozsadzał go żywioł zabawy. Jednak zarówno ty, jak i w mającej się później pojawić Owcy każdy gest, spojrzenie, cały sceniczny kształt był głęboko przemyślany i sklasyfikowany. To, co stanowiło złudzenie najwspanialszej, najswobodniejszej improwizacji, było co wieczór grane tak samo.
Przez jakiś czas, na przełomie lat 50-tych i 60-tych Dobrowolski kierował pracami Redakcji Rozrywki w telewizji polskiej. Ówcześni oceniają, że był to złoty okres dla rozrywki w TV. Odszedł w 1963, a jego miejsce zajął niejaki Witold Filler. Po latach powie on: "Jestem dumny, że za mojej kadencji udało mi się nie wpuścić do telewizji dwóch ludzi - Antoniego Słonimskiego i Jerzego Dobrowolskiego, obu z przyczyn politycznych."
Drugie dziecko Dobrowolskiego to Owca. Sam Dobrowolski, jako jej konferansjer, był mistrzem szybkiego, barwnego, dygresyjnego mówienia, ale ten niekończący się potok wymowy miał żelazną konstrukcję myślową, miał formę, liczne, kapitalne "międzypuenty". Owca, tak jak wcześniej Koń, została zdjęta przez władze. I tak jak po Koniu - nie zachowały się po niej prawie żadne nagrania.
Potem stworzył kabaret radiowy Radiokronika Decybel w radiowej "Trójce", będący parodią oficjalnego dziennika. Z zachowanych nagrań: "W bardzo zaniedbanym przed wojną Sierakowie rozwinął się ostatnio ogromnie siedmioletni chłopiec". Albo korespondencja zza granicy: "W chwili, gdy mówię te słowa, widzę, jak w ostrych promieniach italiańskiego słońca ustrój kapitalistyczny chyli się ku upadkowi. Z Pizy mówił wasz korespondent."
Był autorem nieskończonej ilości powiedzedzonek: "ale się porobiło...", "dla mnie bomba", "normalka", czy późniejsze, znane młodszym Polakom z filmów: "jogibabu", "i brawo, Jasiu".
Do końca życia, dopóki pozwalał mu na to stan zdrowia, współpracował z kabaretami Elita i Pod Egidą. Zmarł 17 lipca 1987 roku.
Koń duchem wywodził się z październikowego przełomu 1956 roku. Był serią mikroscenek, zbitek pantomimiczno-tekstowo-muzycznych, rozsadzał go żywioł zabawy. Jednak zarówno ty, jak i w mającej się później pojawić Owcy każdy gest, spojrzenie, cały sceniczny kształt był głęboko przemyślany i sklasyfikowany. To, co stanowiło złudzenie najwspanialszej, najswobodniejszej improwizacji, było co wieczór grane tak samo.
Przez jakiś czas, na przełomie lat 50-tych i 60-tych Dobrowolski kierował pracami Redakcji Rozrywki w telewizji polskiej. Ówcześni oceniają, że był to złoty okres dla rozrywki w TV. Odszedł w 1963, a jego miejsce zajął niejaki Witold Filler. Po latach powie on: "Jestem dumny, że za mojej kadencji udało mi się nie wpuścić do telewizji dwóch ludzi - Antoniego Słonimskiego i Jerzego Dobrowolskiego, obu z przyczyn politycznych."
Drugie dziecko Dobrowolskiego to Owca. Sam Dobrowolski, jako jej konferansjer, był mistrzem szybkiego, barwnego, dygresyjnego mówienia, ale ten niekończący się potok wymowy miał żelazną konstrukcję myślową, miał formę, liczne, kapitalne "międzypuenty". Owca, tak jak wcześniej Koń, została zdjęta przez władze. I tak jak po Koniu - nie zachowały się po niej prawie żadne nagrania.
Potem stworzył kabaret radiowy Radiokronika Decybel w radiowej "Trójce", będący parodią oficjalnego dziennika. Z zachowanych nagrań: "W bardzo zaniedbanym przed wojną Sierakowie rozwinął się ostatnio ogromnie siedmioletni chłopiec". Albo korespondencja zza granicy: "W chwili, gdy mówię te słowa, widzę, jak w ostrych promieniach italiańskiego słońca ustrój kapitalistyczny chyli się ku upadkowi. Z Pizy mówił wasz korespondent."
Był autorem nieskończonej ilości powiedzedzonek: "ale się porobiło...", "dla mnie bomba", "normalka", czy późniejsze, znane młodszym Polakom z filmów: "jogibabu", "i brawo, Jasiu".
Do końca życia, dopóki pozwalał mu na to stan zdrowia, współpracował z kabaretami Elita i Pod Egidą. Zmarł 17 lipca 1987 roku.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
