Młody dziennikarz zostaje aresztowany za wolnomyślicielskie poglądy. Trafia do celi ze słynnym kasiarzem Szpicbródką oraz zakonnikiem Sykstusem, mordercą męża swojej kochanki.

Rozczarowany pracą i życiem profesor anatomii romansuje ze swoją studentką, choć zdaje sobie sprawę, że w ich środowisku taka relacja nie ma żadnej przyszłości.

Akcja filmu toczy się podczas czterech dni urodzinowych Jerzego Bieleckiego. Film pozwala prześledzić siedemnaste, osiemnaste, dwudzieste drugie i dwudzieste trzecie urodziny bohatera. Widzimy, jak Jurek radzi sobie w Warszawie podczas II Wojny Światowej - bierze udział w obronie Twierdzy Modlin, działa w podziemnym ruchu oporu i w końcu walczy w Powstaniu Warszawskim.

Stefan Starzyński organizuje cywilną obronę bombardowanej Warszawy.

Młody dziennikarz usiłuje wyjaśnić sprawę tragicznego w skutkach pożaru tankowca.

Mieszko, polański książę, wspomina swoje życie, władzę i wydarzenia, które doprowadziły do mającej odbyć się nazajutrz bitwy pod Cedynią.

Józef odwiedza sanatorium doktora Gotarda, w którym przebywa jego zmarły ojciec.

Syberia, wbrew pierwszym skojarzeniom, nie jest opustoszałą krainą pokrytą śniegiem. Tytułowe 273 dni, które składają się na 9 miesięcy, oznaczają w kalendarzu Syberii dni zimy z temperaturą poniżej zera. W czasie rocznego pobytu polscy dokumentaliści zebrali materiały z różnych stron tego obszaru, o różnych porach roku. Odwiedzili tereny, na których czas się zatrzymał, a ich mieszkańcy żyją z łowiectwa i hodowli renów. Jednak najwięcej miejsca w filmie zajmują partie poświęcone przemysłowemu rozwojowi Syberii z kopalniami minerałów, złożami ropy, ośrodkami naukowymi i nowymi miastami. Rafinerie naftowe w Omsku, kopalnia diamentów w Mirnyj, gigantyczna elektrownia wodna i zapora na rzece Angara, miasteczko naukowców pod Nowosybirskiem, gdzie prowadzi się m.in. eksperymenty z energią jądrową. Obrazy tej współczesnej przemysłowej Syberii są konfrontowane z cytatami z prasy brytyjskiej, amerykańskiej, niemieckiej, co wpisuje film w zimnowojenny kontekst. Dokument nawiązuje do konwencji socrealistycznej, gdyż faworyzuje konkretne grupy mieszkańców: chłopów, robotników i naukowców, podkreśla idee postępu, pokazuje, że człowiek potrafi sobie podporządkować przyrodę nawet w trudnych warunkach klimatycznych. Film zrealizował Jerzy Bossak we współpracy z Władysławem Forbertem, doświadczeni dokumentaliści z niegdysiejszej Czołówki Wojska Polskiego, którzy spędzili czas wojny w ZSRR. W latach 1944-1949 Jerzy Bossak był redaktorem naczelnym Polskiej Kroniki Filmowej, a Forbert jej operatorem. W latach 1956-1968 Bossak kierował Wytwórnią Filmów Dokumentalnych w Warszawie.