Jerzy Wasowski 

JERZY WASOWSKI ( 1913 - 1984 )

Wasowski Jerzy Ryszard
kompozytor, aktor, reżyser, ur. 31 maja 1913 r. w Warszawie. Studiuje na Wydziale elektromechaniki — prądy słabe na Politechnice Warszawskiej. W roku 1938, po ukończeniu studiów podejmuje praktykę w Polskim Radiu, pracując kolejno w działach: amplifikatorni, nagrań i transmisji.
W czasie okupacji przebywa w majątku pp. Zamoyskich w Trzebieniu, gdzie między innymi nielegalnymi zajęciami prowadzi wraz z gospodarzami domu tajne nauczanie w szkole średniej, doprowadzając kilka osób do matury. Wykłada przedmioty ścisłe, uczy muzyki, rysunku (był świetnym kreślarzem, miał zdolności graficzne, co widać, gdy się ogląda jego nuty, był zamiłowanym majsterkowiczem — umiał wszystko zrobić, począwszy od zaprojektowania mebla do wykonania go — są w domu różne półki przez niego zrobione. Lubił i umiał uczyć, kiedy po wojnie wrócił do radia, prowadził kursy dla realizatorów dźwięku).
1945-46 — Radio-Warszawa — działy techniczne, potem spiker
1946-48 — Miejskie Teatry Dramatyczne — Warszawa — początkowo taper później aktor, aż w końcu — kompozytor
1948-50 — Radio Warszawa — kierownik działu reżyserii muzycznej i nagrań, potem główny reżyser akustyczny; opracowuje skrypt zasad reżyserii dźwięku dla mikserów (reżyserów dźwięku); pracuje też jako lektor, aktor i reżyser
1950-54 — Radio — zastępca kierownika działu emisji
1954-62 — Radio i TV — reżyser
1962-73 — Radio i TV — reżyser i st. Redaktor Teatru Humoru i Satyry
1973-77 — bez etatu
1977-79 — Radio i TV — doradca przewodniczącego Radiokomitetu do spraw muzyki rozrywkowej
W dziedzinie muzyki — samouk. Pisał w systemie tonalnym, w różnych fakturach: kameralnych, jazzowych, symfonicznych. Członek zwyczajny Związku Kompozytorów Polskich, ZASP-u i ZAIKS-u.
Hobby: matematyka (teoria grup), akustyka muzyczna (struktury dźwiękowe).
Nagrody: Prezesa PR za twórczość radiową. Premiera za twórczość dla dzieci, w 1961, 62, 62 I-sze nagrody na festiwalach sopockich za piosenki w konkurencji krajowej, Srebrna Maska, Złoty Ekran, w 1968 — I-sza nagroda w Opolu i w Sopocie (w konkurencji międzynarodowej), nagrody ministra kultury i sztuki, nagrody w Opolu, Kołobrzegu i inne.
Równolegle z działalnością kompozytorską — udział w licznych audycjach w charakterze aktora, m.in.: 1958-66 — Kabaret Starszych Panów, 1968-69 — cykl Kronik Bolesława, Prusa (rola tytułowa) w TV, 1978-80 – Kabaret jeszcze Starszych Panów. Występował gościnnie w Teatrze Powszechnym, filmy: Robinson warszawski, Upał, Ja gore!
Zmarł 29 września 1984 roku.