Pensjonat Pod Różą to pensjonat pod Warszawą, który pewnego dnia dostaje w spadku Iwa Mroczkiewicz, która zostaje jego współwłaścicielką. Drugim właścicielem jest Ksawery Krasiński, syn ciotecznej babki Iwy. Pensjonat staje się regularnym miejscem spotkań Iwy z jej przyjaciółkami: Marylą Urbańską i Dusią Adamską.

Opowieść o wielopokoleniowej rodzinie Mostowiaków pochodzącej z Grabiny, Głównym wąrkiem jest miłość, która ma wiele barw...

Pełna życia panienka z dobrego domu podbija serca największych ponuraków i zmienia ludzi w osoby otwarte na świat. Dobrocią i optymizmem zaraża wszystkich nawet wtedy, kiedy na rodzinę spadają nieszczęścia. Rezolutna i zaradna, bierze sprawy w swoje ręce, ale czy los będzie jej sprzyjał i szczęście uśmiechnie się do niej?

Adaptacja powieści Jerzego Stefana Stawińskiego pt. „13 dni z życia emeryta. Dziennik Adama Bzowskiego”. Książka będąca – zdaniem krytyki – „próbą stworzenia Piszczyka na emeryturze”, ukazuje modelowe losy polskiego inteligenta (urodzonego zresztą grubo przed wojną) i jego przodków. Dzieje tych ostatnich poprzez ruch endecki i legiony Piłsudskiego sięgają aż do powstania styczniowego. Retrospekcje mieszają się u Stawińskiego z teraźniejszością, czyli z grudniem 1979 roku, a dokładniej ze świętami Bożego Narodzenia. W serialu jest podobnie. Każdy z odcinków ukazuje jeden dzień z życia Bzowskiego – niegdyś cenionego planisty, teraz emeryta. Emerytura, jak wiadomo, sprzyja życiowym podsumowaniom; rachunkom sumienia; refleksjom, na które nie było czasu wcześniej. Także pan Adam zaczyna dostrzegać, że na świecie istnieje nie tylko praca, pogoń za karierą i dobrami materialnymi, lecz także rodzina obdarzona nieraz niezwykłą i barwną historią, czekającą na odkrycie i przypomnienie. Obserwuje życie z większym dystansem, z niepokojem przygląda się bliskim, goniącym za pieniędzmi i płacącym za to bardzo wysoką cenę. Częściej uczestniczy też w codziennej mitrędze, kolejkowych przepychankach i sprzeczkach. Dowiaduje się wielu ciekawych rzeczy o ludziach, których wydaje się znał całe lata. Wpada mu np. w ręce pamiętnik sąsiada – Żyda, zawierający m.in. dramatyczną relację o ucieczce mężczyzny wraz pięcioletnią córeczką z warszawskiego getta. Z „Pięcioma dniami z życia emeryta” wiąże się też ciekawostka czysto technicznej natury. Otóż miniserial Dziewońskiego jest pierwszą polską produkcją, zrealizowaną metodą elektronicznego zapisu obrazu. Polega ona na tym, że rejestracja odbywa się wprost na taśmę magnetyczną, bez pośrednictwa taśmy filmowej.

Popadając w depresję na skutek braku zainteresowania ze strony rodziców będących młodymi naukowcami, siedmioletni Marek zaczyna hodować owada.

Młoda lekarka wybiera pracę na wsi.

Młody oficer wyrusza do Madrytu, by objąć stanowisko kapitana w gwardii walońskiej. Wybór najkrótszej, podobno nawiedzonej drogi skutkuje serią dziwnych wydarzeń.

Nie czekając na ustalenia WSW, syn zamordowanego urzędnika rozpoczyna prywatne śledztwo.