W drugiej połowie 2006r. w prasie zaczęły się ukazywać informacje o ciężkim stanie zdrowia Fidela Castro. Kubańczycy szanują Castro, ale ich gospodarka jest w kryzysie, a państwo w bardzo złym stanie więc śmierć Fidela byłaby nadzieją na poprawę sytuacji, zmiany na lepsze. Z drugiej strony jego śmierć spowodowałaby powrót do dawnego wyboru między zależnością od USA lub od Rosji. Jest jeszcze trzecia opcja: tworzenie Unii Państw Latynoamerykańskich (tak jak usiłuje to robić Wenezuela). A jakie obecnie jest życie codzienne na Kubie? Przede wszystkim jest bardzo trudne, niepewne i mocno limitowane. Od lat 60 - tych żyje się tam z "libretą". Jest to jedna na rodzinę książeczka reglamentacyjna i dzięki niej można dostać np. 3 kg cukru, 6 jajek czy 7 bułek, 1 mydło na rodzinę... O ile w ogóle cokolwiek jest... W sklepach niewiele można kupić za Peso Cubano. Większość sklepów jest za Peso Convertible (czyli za dolary i Euro). Istnieje ogromny czarny rynek, kwitnie przestępczość gospodarcza, dobrze prosperuje szara strefa. Najlepiej powodzi się na Kubie nomenklaturze, zasłużonym dla rewolucji, wybitnym artystom, sportowcom, wojsku, prywatnej inicjatywie i tym którzy mają rodzinę w Miami. Warunki mieszkaniowe są straszne. Często w jednym mieszkaniu żyją trzy pokolenia. Z kolei z rejonów atrakcyjnych turystycznie przenosi się ludzi w głąb kraju, a w tych miejscach buduje się wielkie hotele. ZSRR wspierał Kubę surowcami i towarami, ale kraj był (i jest) bardzo zadłużony. Przemysł ledwo działa, rolnictwo ograniczono, główną nadzieją Kuby jest turystyka. Dla turystów jest wszystko. Trzy główne religie na Kubie to: Santeria, Kościół Rzymsko - Katolicki i Kościół Protestancki. Sytuacja na Kubie jest pełna paradoksów i niepewna.