Najbardziej centralnym tematem filmu, którego aktorzy są symbolicznie uwięzieni w przestrzeniach Teatru Narodowego w Pradze, jest wywrotowa walka z jakimkolwiek establishmentem (w polityce, nauce czy kulturze) często łamiąca zasady i prawa, dla której istnieje jednak moralne uzasadnienie. Reżysera interesują ludzie, którzy sami przystąpili do takiej walki i odnieśli już pewne obrażenia. Vachek powraca jednocześnie do motywu teatru, który odegrał ważną rolę już w pierwszej części jego tetralogii - w filmie Nový Hyperion w połączeniu z ideą: cały świat jest teatrem, a my wszyscy jesteśmy tylko aktorami na jego scenie...

Film dokumentalny o życiu siedmiu starych ludzi w podgórskich miejscowościach i na samotniach w Białych Karpatach. Od listopada 1997 do października 1998 reżyser Břetislav Rychlík wraz z operatorem Karlem Slachem odwiedzali w podgórskich miejscowościach i na samotniach w Białych Karpatach siedmiu starych ludzi, którzy urodzili się za czasów monarchii austriacko-węgierskiej, w latach 1907-1917. Spotykali się z nimi w dniach codziennych i podczas tradycyjnych świąt kościelnych. W wyniku tych spotkań powstało świadectwo o systemie wartości i ładzie moralnym ludzi, których ścieżka życia rozpoczęła się na początku stulecia pełnego sprzeczności i trudności, a kończy się na jego szalonym końcu. Świadectwo, które bez sentymentów porusza tematy starości, chorób, śmierci, wiary, kultury. Świadectwo o ludziach, którzy pomimo ciężkich górskich warunków zachowali wolnego ducha i humor jako wyraz wielkiej siły wewnętrznej.

Dokumentalny portret z życia artystów cyrkowych podczas zimowej przerwy.