Joanna zostaje opiekunką dzieci zmarłej przyjaciółki.

Jedno z dużych polskich miast. Życie toczy się tu z pozoru zwyczajnym rytmem. W rzeczywistości o wszystkim decyduje miejscowa koteria, do której należą wysocy urzędnicy państwowi, prezesi, dyrektorzy i najbogatsi biznesmeni. Są skorumpowani, cyniczni i bezwzględni. Tworzą klub „Solary”. Oficjalnie działała na rzecz miasta. W praktyce troszczy się tylko o interesy jego członków. Piotr Skotnicki nigdy nie należał do „Solary”, pewnie nawet nie wie o jego istnieniu. Nieporozumienie z dyrekcją szpitala przypłacił degradacją – z oddziału chirurgicznego trafił do prosektorium w podziemiach placówki, gdzie przeprowadza sekcje zwłok. Teraz zabiega o przywrócenie do dawnych obowiązków, ale nie jest pewny efektu swoich starań. Jego dziewczyna Anna, psycholog z zawodu, dostała właśnie pracę w pogotowiu. Oboje mieszkają w niewielkim domku na przedmieściach, należącym do matki Piotra, emerytowanej nauczycielki. Przy marnych zarobkach w służbie zdrowia nie mają zbyt wielkich szans na własne mieszkanie. Pewnego dnia do szpitala trafia pobity młody mężczyzna Zbigniew Domański, mafijny kurier. Mimo wysiłków lekarzy pacjent umiera...

Losy grupy policjantów, którzy pełnią służbę na trzynastym posterunku.

Firma Szczygłów zajmuje się przeprowadzkami Polaków w XX wieku.

Młody chłopak spełnia prośbę swojego podopiecznego i skraca jego cierpienia. Wkrótce zaczyna świadczyć podobne usługi starym, schorowanym ludziom.

Młody recydywista, dzięki nowatorskiemu brytyjskiemu programowi resocjalizacji, zostaje skierowany do pracy w rumuńskim szpitalu dla sierot.

Doskonała wykonawczyni partii Panny Młodej w "Harnasiach" Szymanowskiego i Julii w balecie "Romeo i Julia" Prokofiewa. Barbara Bittnerówna znana była nie tylko w kraju, lecz i za granicą, gdzie często występowała w duecie z Witoldem Grucą. Urodzona w 1924 r. , mieszka w Skolimowie. Tam wspomina swe dzieciństwo, Lwów, marzenia, pracę i ludzi, których znała, dzieli się refleksjami o życiu, tańcu i karierze. Jej pełną osobistych zwierzeń opowieść, snutą zza kadru, ilustrują fotografie z prywatnego archiwum artystki, materiały filmowe TVP i WFDiF dokumentujące jej karierę, a także widoki Skolimowa i ulubionych miejsc w stolicy.

Matka i córka jako pensjonariuszki mazurskiego domu starców udają się w rodzinne strony.

Sztuka lat 50. i przekazywane przez nią wartości - w oczach młodzieży żyjącej prawie 40 lat później. Podstawą dyskusji, którą prowadzą młodzi ludzie z Liceum im. Hoffmanowej w Warszawie, są prace plastyczne z nurtu realizmu socjalistycznego. Przy okazji widz poznaje również stosunek jej uczestników do ustroju i tamtych czasów oraz ich poglądy na motywacje twórców i sterujące nimi mechanizmy systemowe, a także na powinności sztuki i artysty.