Wnikliwy obraz stanu emocjonalnego młodej, inteligenckiej, ukraińskiej rodziny Kowalenków, którą wybuch wojny zastaje ostatniego dnia wakacji na Teneryfie. Ich powrót do Kijowa okazuje się niemożliwy. W jednej chwili z turystów stają się uchodźcami.

Michał, kierowca TIRa i samotny ojciec, zmuszony jest zabrać w trasę córkę i jej najlepszą przyjaciółkę.

Historia Mariana, polonisty z liceum, który po wyrzuceniu z pracy musi ułożyć sobie życie, oraz jego kolegi - Ludwika, nauczyciela historii szukającego sposobu na funkcjonowanie w zawodzie.

Bohaterkami są dwie siostry - Alicja, genialna historyk sztuki (Aleksandra Popławska), i Ewa, marszandka zajmująca się specyficznymi zamówieniami dla bogatych kolekcjonerów sztuki (Magdalena Różczka). Jedna działa w policji, druga w grupie przestępczej. Alicja ściga przestępców zajmujących się kradzieżą bezcennych dzieł sztuki. Ewa jest jedną z ważniejszych postaci w grupie przestępczej. Chociaż siostry stoją po przeciwnych stronach barykady, to w pewnych kwestiach połączą je interesy.

Ukraińskie miasto Humań to miejsce, gdzie spotykają się przedstawiciele dwóch światów. Z jednej strony Żydzi, którzy całymi tłumami przyjeżdżają tutaj na grób cadyka Nachmana, aby świętować Rosz ha-Szana, czyli początek roku. A z drugiej lokalna społeczność - wielu jej członków będących wyznania prawosławnego otacza kultem Maksyma Żeleźniaka i Iwana Gontę, pogromców Polaków i Żydów. Na styku różnych tradycji i interesów zaczyna coraz bardziej iskrzyć. Miejscowi zarzucają gościom panoszenie się i zawłaszczanie przestrzeni. Goście oskarżają miejscowych o antysemityzm i prowokowanie konfliktów. Dokumentalista Krzysztof Kopczyński przygląda się całej sytuacji w cierpliwy i wnikliwy sposób. Zaznacza wszystkie niuanse i rysuje dla niej szeroki kontekst. Pozwala mówić Ukraińcom o krwawej historii regionu i wysłuchuje opowieści Żydów o duchach zwanych dybukami.