Wirtuoz grający na harmonijce ustnej, samouk. Występował w różnych rewiach, m.in. u Ziegfelda, z zespołami jazzowymi Dizzy Gillespie'ego, Duke'a Ellingtona i innych, a także jako solista z towarzyszeniem fortepianu lub orkiestry. Na specjalne zaproszenie grał dla króla Anglii Jerzego VI, króla Szwecji Gustawa VI, prezydenta USA Franklina D. Roosevelta. Do swego repertuaru wprowadził własne opracowania utworów Vivaldiego, Debussy'ego i innych. Darius Milhaud skomponował dla niego "Suitę na harmonijkę ustną i orkiestrę" (1942, wykonanie Paryż 28 V 1947), Ralph Vaughan Williams - "Romans na harmonijkę ustną, orkiestrę smyczkową ad libitum i fortepian" (wykonanie Nowy Jork 3 V 1952), Arthur Benjamin - "Koncert na harmonijkę ustną i orkiestrę" (1957). Jest jedynym kompozytorem, który otrzymał nominację wstecznie. Spowodowane to było umieszczeniem go na tzw. "czarnej liście" w okresie makkartyzmu. Nominowano wtedy dyrygenta filmu "Genevieve" - Muira Mathiesona, który nominacji na znak protestu nie przyjął. Po latach Akademia zmieniła zapis w dokumentacji, wpisując jako nominanta właśnie Larry'ego Adlera.